Տաղանդը՝ Գյումրիից, մնացածը՝ Երևանից

«Հրապարակ» թերթը գրում է. «Երևանի ըմբշամարտի ֆեդերացիայի նախագահ և Լևոն Ջուլֆալակյանի անձնական մարզիչ Սամվել Գևորգյանը գոհ է Տաշքենդում անցկացված աշխարհի առաջնությունից, որտեղ մենք երկու ոսկի մեդալ նվաճեցինք՝ ունենալով միանգամից երկու աշխարհի չեմպիոն՝ 75 կգ քաշային կարգում Արսեն Ջուլֆալակյանն ու 98 քաշային կարգում Արթուր Ալեքսանյանը:
«Կազմակերպչական հարցերում ամեն ինչ նորմալ էր, ու խնդիրներ չենք ունեցել դատավորների հետ կապված էս անգամ»,-ասաց Սամվել Գևորգյանը:
Անդրադառնալով մեր մրցակիցներին՝ Ս. Գևորգյանն ասաց, որ բոլոր հակառակորդներն էլ ուժեղ էին.

«Դե, աշխարհի չեմպիոնատ է, բոլոր ուժեղները մասնակցում էին: Ըմբշամարտն էնպիսի սպորտ է, որ արդեն բոլոր երկրներոմ էլ զարգացած է, բայց հիմնականում մեր պարսիկ հակառակորդն էր, որ մինչև եզրափակիչ դաժան պայքար գնաց նրա ու մեր Արթուրի միջև, բայց կարողացավ Արթուրը հաղթել, դե Արսենն էլ, Վլասովը դուրս մնաց, չհասավ Արսենին, ու Արսենն էլ արդեն հաղթեց նրան հաղթողներին ու դարձավ չեմպիոն»:
Ըստ Սամվել Գևորգյանի՝ այսպիսի բան ըմբշամարտի պատմության մեջ չէր եղել, որ նույն երկրից աշխարհի առաջնությանը միանգամից 2 ոսկե մեդալ, 2 աշխարհի չեմպիոն լինեին:

Մեր դիտարկմանը, թե Վլասովի դուրս մնալն արդյո՞ք դյուրացրեց Արսենի հաղթանակը՝ հաշվի առնելով, որ նա նախկինում պարտվել էր Վլասովին, Ս. Գևորգյանն ասաց, որ այս անգամ մենք ավելի պատրաստ էինք, քան Վլասովը, ու վստահ է, որ եթե նույնիսկ Վլասովը հասներ Ջուլֆալակյանին, միևնույն է, պարտություն էր կրելու. «Իմ կարծիքով՝ մենք էս անգամ ավելի պատրաստ էինք, քան թե ինքը, որովհետև գոտեմարտելուց արդեն երեւում էր, որ եթե ինքը նույնիսկ մեզ էլ հասնի, կպարտվի, որովհետև Արսենն էլ բոլորին մեծ առավելությամբ էր հաղթում, ու երևում էր, որ մենք ավելի պատրաստ ենք, քան թե ինքը, ու կհաղթեինք անպայման»:

Կարծես ավանդույթ է ձևավորվել, որ օլիմպիական սպորտաձևերում սովորաբար միշտ գյումրեցի մարզիկներն են չեմպիոն դառնում: Սամվել Գևորգյանն այս հանգամանքը բացատրում է հետեւյալ կերպ. «Դե գիտեք ինչ, Գյումրին միշտ էլ սպորտային առումով ուժեղ է եղել, ես չեմ կարող դա բացատրել, բայց, ասենք, Արսենը, օրինակ, արդեն 10 տարուց ավել կլինի՝ Երևանում է մարզվում՝ իմ գլխավորությամբ, բայց դե…

ես չէի ասի, թե Երևանում ինչ-որ բանով հետ է մնում, բայց սովորաբար բոլորը գալիս են, Երևանում են հասնում հաջողությունների, կարող է էնտեղի ծնունդն ունեն, բայց էսօր Երևանը ոնց որ ստիմուլ է տալիս, էլի»: Այսինքն՝ տաղանդը Գյումրիից, մնացածը՝ Երևանի՞ց:
Սամվել Գևորգյանը ծիծաղում է. «Հա, այ, ճիշտ ասացիք: Մենք էսօր մարզադպրոցներ ունենք Երևանում, օրինակ՝ իմ մարզադպրոցը, որ ամենաուժեղ մարզադպրոցներից մեկն է և բազմաթիվ մեդալներ է բերել էս տարի»»:

Առավել մանրամասն՝ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում: