Ի՞նչ նպատակ էր հետապնդում նախիջևանյան էքսկուրսիան

«Հայոց աշխարհ» թերթը գրում է. «Օգոստոսի 19-ին Նախիջևանում տեղի ունեցած Թուրքիայի, Վրաստանի ու Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարների հանդիպման շուրջ մեր հարևան երկրներում ու Հայաստանում հնչող կարծիքների և մեկնաբանությունների բազմազանության մեջ հետաքրքրական են ոչ թե Թուրքիա-Վրաստան-Ադրբեջան ոչ ֆորմալ ռազմական դաշինքի ձևավորման շուրջ հերթական խոսակցությունները, որքան այն հարցը, թե ո՞ւմ պատվերով եղավ նման հանդիպումը հինավուրց հայկական հողի սրտում՝ Նոյ Նահապետի իջման վայրում։

Կարծում ենք՝ իրականությանն ավելի մոտ է այն վարկածը, որ Նախիջևանում տեղի ունեցած Թուրքիայի, Վրաստանի ու Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարների հանդիպումը 2008-ի ռուս-վրացական պատերազմից հետո Թուրքիայի նախաձեռնությամբ և իհարկե Ադրբեջանի աջակցությամբ պարբերաբար կազմակերպվող վրացիների «վախը չափելու» գործընթացի մի մասն է՝ նկատի ունենալով այդ երկրների միջև Տրապիզոնում ու Բաթումում տեղի ունեցած նախորդ նմանօրինակ միջոցառումները։

Վրաստան թափանցելու և նրա տարածքն օգտագործելու համար թուրք-ադրբեջանական տանդեմի ցուցաբերած նախաձեռնությունները իբրև ռազմաքաղաքական դաշինք մատուցելու համար պետք է վառ երևակայություն ունենալ։ 2008-ին Թուրքիան առաջին երկրներից էր, որն իր «ձեռքերը լվաց» Վրաստանին բաժին ընկած ողբերգական կացության հորձանուտում՝ պայմանով, որ ռուսները հեռու մնան Աջարիայից, այսինքն՝ իրենց ախորժակը գրգռող «համեղ պատառից»։

Բացի դրանից, Թուրքիան որոշակի ռազմաքաղաքական դաշինքի անդամ է, որը, ի դեպ, Վրաստանի և ընդհանրապես Հարավային Կովկասի հարցերով բոլորովին այլ ծրագրեր ունի, քանզի Թուրքիայի թափանցումը մեր տարածաշրջան միշտ էլ հանգեցնում է Ռուսաստանի հակազդեցությանը, որին սովորաբար գումարվում է Իրանի անհանգստությունը։ Ի վերջո, ձևավորվում է ուժերի մի այնպիսի հաշվեկշիռ, որը նպաստում է ոչ թե տարածաշրջանի «բացմանը», այլ, հակառակը, «փակմանը»։

Այս պայմաններում բնական է ու հասկանալի, որ Նախիջևանում տեղի ունեցած երեք երկրների պաշտպանության նախարարների հավաքի ընդունած որոշումները ոչ մի նորույթ էլ չեն պարունակել ռազմաքաղաքական դաշինքի ձևաչափի առարկայացման տեսանկյունից, քանզի 6 ամիսը մեկ հավաքվելու կամ համատեղ զորավարժություններ կազմակերպելու խնդիրները նորություն չեն այս երկրների համագործակցության պատմության մեջ»։

Առավել մանրամասն՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում: