Զատկի տոնը հիմնվեց այն ժամանակ, երբ Աստված դուրս հանեց Իսրայել ժողովրդին Եգիպտոսից

Մաթևոս 2 6: 17 - 46 Մարկոս 14:1-42 Ղուկաս 22:1-46 Հովհաննու 13:1-38
Խորհրդավոր ընթրիք
Խորհրդավոր ընթրիք
Ասվածաշնչյան Այս հատվածներում նկարագրված է ավագ հինգշաբթին և նրան հաջորդող դեպքերը: Նախևառաջ կխնդրեի կարդալ հատվածները , որից հետո նոր ավելի պարզ կլինի այն ինչ պետք է ասվի:

Չորս ավետարաններում խոսվում է ավագ հինգշաբթի տեղի ունեցած դեպքերի մասին: Նախ մենք փորձենք մի փոքր ետ գնալ , հասկանալու համար զատկի տոնի իմաստը և հինգշաբթի տեղի ունեցածի մասին թէ ինչու՞ համարվեց զատիկ :
Հին կտակարանում Աստված պատվիրեց իր ժողովրդին, որպեսզի տարին երեք անգամ տոն կատարեին , Զատիկ , Պենտեկոստե կամ 50-րդ օրվա տոնը, և Տաղավարների տոները: Այս երեք տոներին պարտավոր էին հրյա ժողովուրդը հավաքվել Սուրբ Երուսաղեմ, Սողոմոնի շինած Տաճար գալ և ներկայանալ Աստծու առաջ: Սա հավիտենական կանոն էր:

Հարց է առաջանում այդ ի՞նչ տոներ էին: այսօր ես կխոսեմ միայն զատկի տոնի մասին, և հաջորդ առիթով երբ Տերը կամենա ժամանակը գա կխոսեմ նաև մյուս տոների մասին:
Զատկի տոնը դա հիմնվեց այն ժամանակ երբ Աստված դուրս հանեց Իսրայել ժողովրդին Եգիպտոսից՝ Մովսես մարգարեի միջոցով: Նրանք Եգիպտոս էին գնացել դեռևս Հովսեփի ժամանակ , որը տևել էր 400 տարի : Իսկ Աբրահամ նահապետին խոստացավ ասելով , որ ես քեզ կտանեմ մի երկիր , որ կաթ ու մեղր կբխի. գնացին Աբրահամը , մնացին Իսահակը և հակոբը այդ երկրում, որպես պանդուխտներ, բայց հիմնովին հաստատվեցին Մովսեսի ժամանակ երբ վերադարձան : Այն ժամանակ արդեն տասներկու ցեղերով և մոտավորապես մեկ ու կես միլիոն մարդ:
Աստված պատվիրեց , որպեսզի չմոռանան Եգիպտոսից դուրս գալը և նաև խորհուրդ ապագայում կատարվելիք իրադարձությանը մատուցել զատիկը:

Զատիկը պետք է մատուցվեր հրյական օրացույցի համաձայն ապրիլի 14 -ին
Նպատակը այն էր, որ Աստված զատեր իր ժողովրդին եգիպտոսից, ու խորհրդանշականն այն էր, որ պետք է մորթվեր զատկի գառնուկը և արյունը քսվեր դռների վերևը , որպեսզի սատակիչ հրեշտակն անցնելիս տեսներ արյունը և շրջանցեր այդ տունը: Այս կերպով Աստված հարված հասցրեց Եգիպտոսին և ազատեց Իսրայելին ու զատեց :

Դրա համար հայերենով ճիշտ բառն է հնչում ԶԱՏԻԿ- ԶԱՏՎԵԼ :/Աստվածաշունչ , ելից գրքի 12 գլուխ /
Նոր կտակարանը կարդալուց մենք տեսնում ենք , որ Հսուսը զատկի տոնին ուղարկեց աշակերտներին տեղ պատրաստելու , հետո նստեցին կերան և , որից հետո աշակերտների ոտքերը լվաց, ու բաժանեց վերջին ընթրիքին հացը և գինին./Մենք սրան կանդրադառնանք/ և գնաց Գեթսեմանի ասված պարտեզում աղոթելու : Իր հետ տանելով երեք աշակերտներին ՝ Պետրոսին , Հովհաննեսին և Հակոբոսին, որոնք թմրել և գնում էին անընդհատ:

Եվ այսպես Հինկտակարանի զատիկը ամբողջությամբ խորհրդանշում էր Նոր կտակարանում Տեր Հիսուսի մահը,: Ինչպես գառան արյունը փրկեց մարդկանց՝ տվյալ դեպքում Իսրայելացիներին, այնպես էլ Հիսուսի թափված արյունը փրկում է ամեն նրան հավատացողին: Եւ զատիկը հենց Հիսուսի Մահն է խորհրդանշում:

Մենք իհարկե այս օրը կոչում ենք ավագ հինգշաբթի, Կիրակին համարում Զատիկ, բայց հասկանում ենք , որ զատիկը մեզ համար եղավ Հիսուը իր մահով: Կիրակի օրվա խորհուրդի մասին կանդրադառնամ դեռ երեք օրից, բայց կուզենայի , որ ուշադրությամբ հասկանանք Տեր Հիսուսի վերջին ընթրիքի խորհուրդը՝ և արարողության բուն խոսքերը հիշատակել:

Գրված է երբ զատիկը կերան, ընթրիքից հետո Տեր Հիսուսը վերձրեց հացը և ասեց-« Սա է իմ մարմինը, որ կոտրվում է ձեր ամենքիդ համար, առք և կերեք », որից հետո վերձրեց գինու գավաթը օրհնեց և տվեց աշակերտներին ասելով-«Առեք և խմեք, սա է իմ արյունը , որ թափվում է շատերի փրկության համար», որից հետո ասեց, քանի անգամ, որ այս հացից ուտեք և այս գավաթից խմեք իմ մահը պատմեցեք մինչև որ ես գամ: «Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, որ այս գավաթից այլևս չեմ խմի մինչև որ իմ Հար թագավորությունով գամ»:

Սիրելի Բարեկամ, Տերը երկնքի փառքը թողնելով եկավ մեր աշխարհը, որպեսզի մենք նրա արյունով կյանք ունենանք : Այն սերը որ Աստված տվեց մեզ Հիսուսի մահով և մենք հիշատակում ենք զատիկ որպես և հիշում ենք ավագ հինգշաբթին, սա մեզ նորոգում է , սրբում է և պարտավորեցնում ապրել այնպես ինչպես Հիսուսը:

Տեր Հիսուսը լինելով թագավոր , նա խոնարհվեց այս օրով և իջավ իր աշակերտների ոտքերը լվաց, որպես ծառայություն: Մենք էլ որպես Հիսուսի աշակերտներ պետք է ծառայություն մատուցենք Աստծուն և մարդկանց:

Տոնը չդառնա որպես ուտել և խմելու առիթ , այլ խոնահության և հնազանդության մղի ամենիս: Եւ Հիսուսի նման ասենք Տեր թող քու կամքը լինի և ոչ թե իմը:
Տերն օրհնի և պահի ամեն մեկիս իր փառքի համար . ամեն

Հովհաննես Յորդանյան. ֆեյսբուք