Ուզում եմ մեր բակի քյարթերը շուտ հետ գան պատերազմից, կուտակվեն իրար գլխի, իրենց ախմախ երգերը լսեն ու էդ ահավոր սուրճը խմեն

Facebook-ի օգտատերերից մեկը գրել է.

-Մի անգամ կողքի բակի անծանոթ տղաներից մեկը հեռախոսով խոսելիս չէր նկատել մոտեցող մեքենան, հասցրի կողք քաշեմ։ Հետո պարզվեց՝ էդ տարածքում ընկերներով սեփականաշնորհած բորդյուր ունեն, հավաքվում են զրուցելու, ու միշտ ինչ-որ խառը քննարկումների մեջ են։ Սովորական «ժիզնեննի» տղերք են. խռնշտած մազերով ու թրաշով, Օպել քշող, չարոխներով, «Գառնի» ծխող ու «Դուետ» կոֆե խմող, ռաբիզ հայկական երգեր ու ռուսական ռեպ լսող, րոպեում չորս քֆուր տվող և հինգ երդում ուտող ամենահասարակ տղերք։ Էդ օրից հետո ում հետ էի քաշել՝ բարևեց ինձ, ու մնացածի մոտ դարձավ սովորություն։ Ինձ երբ տեսնում են, անպայման բարևում են, պպզած են՝ կանգնում են։ Իմ կողք քաշածին տարբերում եմ «բարև, մեռնեմ քեզ»-ով, մնացածն ասում են «բարև, քուրըս», թե չէ շատ են իրար նման։ Ոչ անուն գիտեմ, ոչ իրենք են դեմքս տեսել՝ դիմակով եմ, երևի ակնոցով են տեղը բերում։ Բայց առօրյայի հատուկ մաս են դարձել, ու ուշ ժամերի էլ շատ հանգիստ եմ դուրս գալիս, որովհետև ինձ երբ տեսնում են՝ ջղայն հայացքով տիրություն են անում շրջակայքը, մինչև տեսադաշտից կորեմ։

Տասը օրից ավելի է՝ բարևող չունեմ։ Երբեմն ուզում եմ մոտակա նստարանին հավաքվող կանանց հարցնեմ՝ ուր են բա իմ Գառնի-Դուետ քյարթերը, բայց պատասխանն առանց հարցնելու գիտեմ։
Ուզում եմ շուտ գան, գան, էլի կուտակվեն իրար գլխի, իրենց ախմախ երգերը լսեն ու էդ ահավոր սուրճը խմեն, ես էլ ուշ ժամերին ինձ ապահով զգամ։

Օրական մի հինգ հատ «Դուետ» խմած ու չթունավորված «ժիզնեննի» տղերքն են նաև մեր սահմանը պահում, չանհանգստանաք։

Ս.Սևադա