Երևանցիների մեծ մասը հույսը կտրել է, որ տրանսպորտային բարելավման վկան կդառնա. Operativ լրատվականը փոքրիկ հարցում է անցկացրել

Բոլորս ենք հիշում, որ երիտասարդ, բայց խոստումնալից, այսպես ասած մեր՝ այսինքն ժողովրդի միջից ընտրված քաղաքապետ Հայկ Մարությանը աղբահավաքության խնդիրը լուծելուց բացի մինչքաղաքապետական խոստումներից հնչեցրել էր նաև տրանսպորտային բարելավման հարցը:

Այն, որ մարզերից Երևան տեղափոխությունը քիչ թե շատ լուծված է, ինչն իրոք դրական է, քանի որ բավարար լավ են աշխատում Երևան-Մասիս, Երևան-Աբովյան, Երևան-Գյումրի, Երևան-Վանաձոր, Երևան-Արտաշատ, Երևան-Վեդի և այլ ուղևորագծերը, անգամ որոշ ավտոբուսներում կա երիտասարդների արդեն <<կյանքը>> դարձած wifi ծառայությունը, չի կարելի որպես դրական երևույթ չնշել:

Բայց մայրաքաղաքում, որտեղ այս հարցը պետք էր մեկ օր շուտ լուծել, դեռ կատաստրոֆիկ վիճակ է:

Պարզաբանեմ, օրինակ, Կիևյան փողոցը, որ համարվում է քաղաքի հին փողոցներից և, կարելի է ասել կենտրոն համարվող թաղամասերից, սպասարկում է, իհարկե շատ թվով տրանսպորտային միջոց, բայց, բացակայում է դեպի Հայրենիք գնացող ուղևորագիծ, դեպի Երրորդ մաս թաղամաս սպասարկում է միայն մեկ երուղային՝ 13 համարի երթուղային տաքսին, այն էլ, ինչպես գիտենք, ուղևորագիծը շատ երկար է: Դուք կասեք, օգնության է հասնում Մետրոպոլիտենը, բայց Կիևյան կամրջից այս կողմ բնակիչներին էլ շատ անգամ հարմար չէ բարձրանալ Բարեկամություն, ոտքի ճանապարհը երկար և հոգնեցուցիչ լինելու պատճառով:

Բացի այդ, երեկոյան ժամերին շարունակում է տունդարձը մնալ մեծ խնդիր, ժամը 23:00-ից հետո աշխատում են հատուկենտ ուղևորագծեր, այն էլ հիմնականում Երրորդ մասից, Ռոսսիա կինոթատրոնի տարածքից դեպի Նոր Նորք ընկած ճանապարհահատվածը սպասարկող՝ օրինակ, 58, 44 ավտոբուսները, երբեմն էլ մի քանի երթուղային:
Մեկ այլ խնդիր է երթուղայինների և ավտոբուսների ծանրաբեռնվածությունը և այդ թվում այդ պատճառով օրեցօր աճող գրպանահատությունը տրանսպորտային միջոցներում:

Operativ լրատվականը մի փոքրիկ հարցում է անցկացրել քաղաքացիների շրջանում, հասկանալու, թե ինչ խնդիրների են շարունակում բախվել մեր քաղաքացիները ամեն օր աշխատանքի և այլ վայրեր ուղևորվելիս:

<<Ես ուսանող եմ, այժմ քանի ամառ է, որոշել եմ աշխատել սրճարանում, բայց և հասկանալի է, որ սրճարանը ուշ ժամի է փակվում, ու, քանի որ չի լուծում իր աշխատակիցների տունդարձի ծախսերը, շատ անգամ երեկոյան ժամը 23:30-ից հետո ես տունդարձի խնդիր եմ ունենում, որովհետև ապրում եմ Նոր Խարբերդում, իսկ բոլորս գիտենք, որ այն սպասարկում է միայն 33 ավտոբուսը: Վերջինս 21:00-ից հետո հիմնականում չկա: Սովորական ժամերին էլ գերծանրաբեռնված է: Եթե պետք է աշխատածս ամբողջ գումարը տաքսիներին տամ, էլ աշխատելուս իմաստը ո՞րն է>>,- բողոքում է Աննա անունով 20 ամյա մի աղջիկ:

<<Ես ինքս թոռնիկներիս հետ եղել եմ Հանրապետության Հրապարակում, շատ ուրախացել եմ, որ մեր սիրելի Հայկ Մարությանը դարձավ քաղաքապետ, ու խոստացավ, որ տրանսպորտի հարցը կլուծի, բայց ինչքան ժամանակ է անցել, այդպես էլ տարբեր ժամերի չենք կարողանում օգտվել երթուղայիններից, մեկ լիքն է, մեկ ուշ է, ես արդեն 70-ն անց կին եմ, ու հույսս կորցրել եմ, որ էդ բարեփոխումներ ասվածը կտեսնեմ>>,- ասում է Տիկին Ռիման:

Մի պապիկ էլ, որ ցանկացավ անանուն մնալ, ասաց, որ արդեն երկրորդ անգամն է՝ թոշակ ստանալով տուն վերադառնալիս դառնում է գրպանահատի զոհ. <<Էդ ինչ են տալիս անտերները, որ էդ երկու կոպեկից էլ են զրկում, թոշակը ստացել-տուն էի գնում, ու վարորդին փողը տալիս տեսա, որ կաշելյոկս չկա, մի հատ ջահել աղջիկ տեղս ստացավ, իջա, բայց ո՞նց եմ ապրելու էս մի ամիսը >>…

Հ.Գ. Երբ քննադատում ենք մեր իշխանություններին, կողքից լսում ենք՝ <<Դեռ մեկ տարի է անցել>>, <<Ամեն ինչ էլ կանեն...>>, բայց չէ՞ որ կան հարցեր, որոնք առաջնային լուծման կարիք ունեին, որովհետև մարդու ամենօրյա կենսամակարդակին են վերաբերում, ինչո՞ւ չէ նաև, հացի խնդրին, նյարդերի քայքայմանը և այլն:

Կրկյաշարյան Անուշ