ՀՀԿ-ն մնացյալ ուժերին քաշում է ճահիճը, որում ինքն է գտնվում

«Ժամանակ» թերթը գրում է. «Հայաստանի խորհրդարանի արտահերթ ընտրության գործընթացն անցնում է ընդդիմության անբնական փնտրտուքի ներքո: Բանն այն է, որ քաղաքական պայքարը ինքնին իշխանության փնտրտուք ենթադրող գործընթաց է, այսինքն ընտրությունը իշխանություն ձեւավորելու հանրային միջոցառում է: Սակայն ներկայումս ստեղծված է մթնոլորտ, որտեղ կա տպավորություն, թե ձեւավորվում է նաեւ ընդդիմություն: Ավելին, կա համոզում՝ եւ իրավացիորեն, որ իշխանությունն արդեն ձեւավորված է եւ ընտրական գործընթացում դա ֆորմալություն է, եւ բուն խնդիրը ընդդիմության ձեւավորումն է:

Այն, որ ներկայիս ընտրության ինտրիգը իհարկե երկրորդ, երիորդ կամ չորորդ ուժերի հարցն է, անկասկած է: Սակայն դա ըստ էության որեւէ կապ չունի ընդդիմության հետ: Հատկանշական է, որ գործընթացը ընդդիմության «ընտրության» տիրույթ է բերում նախկին իշխանությունը՝ ՀՀԿ-ն, հայտարարելով, որ միակ իրական ընդդիմությունն է, իսկ մյուսները արհեստական են կամ կեղծ, այսպես ասած ֆեյք ընդդիմություն:

Բանն այն է, որ ՀՀԿ-ն այդպիսով սադրում է մյուս ուժերին հանդես գալ հակադիր մոտեցումով, կամ այլ կերպ ասած հայտարարել՝ «ոչ, մենք ենք իրական, ՀՀԿ-ն է կեղծ կամ անիրական»: Դա բերելու է իհարկե նրան, որ այդ հակադիր մոտեցումն առաջ տանող ուժերը ինքնաբերաբար կորցնելու են ընտրազանգված, փոխարենն ընտրազանգված է շահելու ՀՀԿ-ն: Որովհետեւ, հասարակությունը արտահերթ ընտրությանը ձեւավորելով ամբողջական իշխանությունը, ըստ էության նաեւ արտահայտելու է ապագա քաղաքական համակարգի առնչությամբ իր տեսալականը:

Ըստ այդմ, խորհրդարանի արտահերթ ընտրությանը հանրությանը այդ իմաստով չի հետաքրքրելու իշխանություն-ընդդիմություն ավանդական դիլեմա: Դա հեղափոխական իրավիճակի դիլեմա չէ եւ չի կարող լինել: Հասարակությանը հետաքրքրելու է, թե իշխանությանը զուգահեռ՝ որպես արդեն կատարված հեղափոխության արդյունք եւ վերջնականապես ամրագրվող իրողություն, էլ ինչ քաղաքական-գաղափարական հեռանկարային առաջարկներ ու պատկերացումներ կան ներքաղաքական արեալում, որոնք կարող են ապահովել դիտարկվել որպես նոր քաղաքական համակարգում հեռանկարայաին նախագծեր կամ խաղացողներ: Խաղի մեջ բերելով ընդդիմության, այն էլ իրական կամ կեղծ ընդդիմության «դիսկուրսը», ՀՀԿ-ն ըստ էության սահմանափակում է այդ հեռանկարը, փակում հանրության տեսադաշտը, շատ լավ գնահատելով, որ հեռանկարում չունի որեւէ շանս:

Այլ կերպ ասած, արտահերթ ընտրությունը հանրային գիտակցության մեջ տեղի է ունենում ըստ էության ֆունկցիոնալ ուշագրավ բաժանումով՝ Իմ քայլը դաշինքի իշխանության արձանագրում, եւ ապագայի դիտարկում ի դեմս մնացյալ ուժերի, որոնք խորքային իմաստով այսօր մասնակցում են իրականում հաջորդ ընտրությանը: Այդ պատճառով է ՀՀԿ-ն նրանց ամեն կերպ «քաշում» դեպի ներկայիս ընտրություն կամ գործնականում ճահիճ, որում գտնվում է ինքը: Անցյալը ՀՀԿ պարտությունն էր, ներկան՝ Իմ քայլը դաշինքի հաղթանակը: Ու՞մն է ապագան՝ խոշոր հաշվով այդ հարցն է բաց թե արտահերթ ներկայիս ընտրությանը, թե ընդհանրապես ներքաղաքական առաջիկա գործընթացում»: