Ես չեմ պատկերացնում մի սցենար, որ Ռուսաստանը զորքն ուղղի դեպի Բաքու, որովհետև Բաքուն որոշել է «ազատագրել սեփական պատմական տարածք» Երևանը. Հայկ. Ա. Մարտիրոսյան

Կա երկմաս խնդիր, որից առաջինն այն է, որ Ռուսաստանն ու Թուրքիան իրական դաշնակիցներ են, ինչի համար Ռուսաստանն իր իրական դաշնակցի թշնամիներին՝ քրդերին զենք չի վաճառում և չի տրամադրում:

Tert.am –ի հետ զրույցում նման կարծիք հայտնեց քաղաքագետ Հայկ Ա. Մարտիրոսյանը՝ անդրադառնալով ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովի՝ EuroNews-ին տված հարցազրույցում Թուրքիայի կողմից Սիրիայում իրականացվող «Ձիթենու ճյուղ» կոչված հակաահաբեկչական օպերացիայում Ռեջեփ Էրդողանի ագրեսիան բացահայտ պաշտպանելուն: Լավրովը հայտարարել էր, որ Սիրիայի վրա թուրքերի հարձակման միակ մեղավորը ԱՄՆ-ն է։

Ռուսաստանն իրեն պահում է իսկական դաշնակցի պես՝ պաշտպանում է իր դաշնակցի շահերը: Երկրորդ խնդիրն այն է, որ ռուս-ամերիկյան՝ օրըստօրե սրվող հարաբերություններում Ռուսաստանն այդ հայտարարությամբ փորձում է մեկ կրակոցով երկու նապաստակ սպանել:

Արդարացնել սեփական դաշնակցին՝ իր արդեն նախկին դաշնակցի՝ քրդերի դեմ պայքարում և երկրորդ՝ մեղադրել իր հակառակորդ ԱՄՆ-ին՝ իր դաշնակցի գործողությունների պատճառ հանդիսանալու մեջ»,-մեկնաբանեց Հայկ Մարտիրոսյանը:

Հիշեցնենք, որ Լավրովը հայտարարել էր, որ թուրքերը միշտ հայտարարել են, որ կխոչընդոտեն քրդերի փորձերն իրենց վերահսկողության տակ վերցնել Թուրքիայի և Սիրիայի սահմանը։ «Թուրքերը միշտ ընդգծված հայտարարել են, որ քրդական խմբավորումներն ահաբեկչական կազմակերպություններ են։ «Քրդական հարցի» հետ ամերիկացիների խաղը շատ վտանգավոր է և կարող է մեծ տհաճություններ պատճառել այն երկրներին, որտեղ բնակվում են քրդերը»,- հայտարարել է ՌԴ արտգործնախարարը։

Շատերը համարում են, որ Լավրովը Վաշինգտոնի սիրիական քաղաքականությունը քննադատելիս տարրականորեն վերածվել է Թուրքիայի բռնապետ Էրդողանի մամլո խոսնակի։ Արդյո՞ք այդ վարվեցողությունը չի որդեգրի նաև հայ-թուրքական հարաբերությունների ու Արցախի հարցում, մանավանդ որ Էրդողանն այս հարցով մի քանի անգամ դիմել է Պուտինին:

Ըստ Հայկ Ա. Մարտիրոսյանի՝ Հայաստանի՝ ներառյալ Արցախի խնդրում Մոսկվան դաշնակից է նաև Երևանի և Բաքվի հետ:

«Ընդ որում՝ Հայաստանն ամբողջությամբ նվիրված և անձայն դաշնակից է, որի թշնամուն Ռուսաստանը զենք է վաճառում, իսկ Բաքուն իրականում ցանկալի և դժվարամատչելի դաշնակից է, նաև՝ ռուսական զենքի արժեքավոր գնորդ: Թե ում արժեքն է բարձր նման «մրցակցությունում»՝ դժվար չէ կռահել: Հայ-ադրբեջանական լայնամասշտաբ պատերազմի պայմաններում Մոսկվան, անշուշտ, թույլ չի տա, որ Երևանն անմիջապես ընկնի: Բայց ես չեմ պատկերացնում մի սցենար, որ Ռուսաստանը, ինչպես Օսիայի պարագայում՝ Հայաստանի դեպքում զորքը ուղղի դեպի Բաքու, որովհետև Բաքուն որոշել էր «ազատագրել սեփական պատմական տարածք» Երևանը: Բաքուն սերտ և արժանապատիվ կապեր ունի Մոսկվայի հետ: Եվ դա՝ բոլոր մակարդակներում»,-ասում է քաղաքագետը: Նրա խոսքով՝ Հայաստանում պետք է հասկանան, որ պետք է պատրաստվեն վճռական ճակատամարտի, և միակ փրկությունն ու լուծումը պետք է լինի լիակատար և անվերապահ հաղթանակը: Մանավանդ որ, ինչպես ձևակերպեց՝ այդ հնարավոր հաղթանակին, անպայման, դարձյալ անավարտություն է պարտադրվելու դրսից:

«Ընդ որում՝ այս պատերազմում աննախադեպ մեծ և բացահայտ է լինելու առավել վճռական դարձած Թուրքիայի մասնակցությունը: Բայց Երևանը պետք է իմանա, որ դա պատմական միակ և վերջին առիթն է լինելու ոչ միայն վերապրելու, այլև սեփական մեծագույն խնդիրը լուծելու համար: Հետևաբար՝ «հերթական Բիշքեկը» ազգային մեծագույն և վերջնական խայտառակությունն ու պարտությունն է լինելու: Բոլոր ռեսուրսների անվերապահ օգտագործմամբ հարձակումը կասեցնելը և հակահարձակմամբ լիակատար հաղթանակ ապահովելուն այլընտրանք հայությունը չունի: Այլ հնարավորություն` ապրելու կամ գոյատևելու, Հայաստանն այլևս հաստատ չի ունենալու»,-ամփոփեց Հայկ Ա. Մարտիրոսյանը: