Պատկերացրեք՝ Իսրայելը հանկարծ ընդունի հայերի ցեղասպանության փաստը
Պատկերացրեք, որ Իսրայելը հանկարծ ընդունի հայերի ցեղասպանության փաստը: Որոշի, որ նման բան իրոք եղել է: Թուրքերն էլ բռնեն, ասեն՝ արա, հա էլի իրոք, եթե հրեաներն են ասում, որ եղել է, ուրեմն եղած կլինի, որովհետև հրեաներից լավ ո՞վ կարող է իմանալ, թե ինչ են արել հրեա երիտ «թուրքեր»՝ Մասսիմ Ռուսսոն, Թալեաթ Փաշան, Էմանուել Կրասովը, Ջավիթ Բեյը, Վլադիմիր Ժաբոտինսկին, Էմանուել Կարոսսոն, Մուստաֆա Քեմալն ու «Թուրքական հայրենիք» թերթի տնտեսական գծով խմբագիր Ալեքսանդր Գելֆանդը (նույն ինքը Պարվուսը):
Հա՛, հա՛ հենց էդ Պարվուսը: Այն Պարվուսը, որ նաև Լենինին, Տրոցկուն ու Սվերդլովին ֆինանսավորեց: Նրանց ազգությունը դե կիմանաք, կարծում եմ: Երկու կայսրություններ տապալելուց հետո Երիտ«թուրքերը» Բոլշևիկներից ահագին փող ու հող ստացան, բայց դա այլ պատմություն է: Այ, որ իմանաք, թե Պարվուսին ո՞վ էր այդ ահռելի գումարները տալիս կարող ա և հասկանաք, թե ինչու են բրիտանացիք ու ամերիկացիք Հայաստանում կենտրոնացել միասեռականների, խաղաղասիրության և ահաբեկչության քարոզի վրա: Ստալինին մենք պիտի արձան դնենք, ոչ թե ռուսները:
Թուրքական ազգայնականության հայր է համարվում Մունիս Տեկինալպը, ով ծնվել է նույն Սալոնիկում, որտեղից սկսվել են վերոհիշյալ շարժումները: Իհարկե ծնվելուց նրա անունը Մոյշա Քոեն էր: Շատ հետաքրքիր մի անձ էր Խայիմ Նախումը, ով, Օսմանյան կայսրության գլխավոր ռավին լինելով, չէր կարող մտնել կուսակցություն, բայց ռազմական ակադեմիայում դաս էր տալիս երիտ«թուրքերին» ու իրենց թերթերը հովանավորում: Նա մասնակցել է նաև Սևրի պայմանագրի ստորագրմանը, իսկ նրա թոռը հայերից բռնագանձված տարածքներ վերցնելուց ու չափազանց հաջողակ բիզնեսմեն լինելուց զատ, հայտնի է նաև՝ իր կողմից ստեղծած ԲԵԿՈ ընկերությունով: Նենց որ մյուս անգամ Երևանում «Բեկո» սառնարան գնելիս իմացեք, որ հայու գեն կա մեջը: Կամ ավելի շուտ՝ հայու գենից խլված կապիտալ: Նույն զգացմունքը պիտի ունենաք, օրինակ, «ֆրանսիական» Դանոն կաթնամթերքն ուտելիս: Հայաստանում բոլոր աշխարհաքաղաքական խաղացողներն էլ ունեն իրենց ֆինանսա-տնտեսական ճյուղերը, պարզապես, ոչ բոլորն են դրանք կառուցել հենց հայերի արյան վրա:
Երիտ«թուրքերի» սլոգանն էր՝ «ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն»: Նենց որ, հա բեսամթ խոխմա կլինի, եթե Իսրայելը հանկարծ որոշի, որ հայոց ցեղասպանություն իրոք տեղի է ունեցել: Էլի եմ ասում, թուրքերի հետ բարիշելը ժամանակի հարց է, իսկ թե ի՞նչ է լինելու դրանից հետո, շատ հուզիչ է...
Հ.Գ. Էդվարդ Աղվանիչ, շատ բարակ սառույցի վրա եք քայլում, զգույշ կլինեք, որ կոտրվեց ձեզ ձեռք մեկնող չի լինելու:
Արթուր Դանիելյան. Ֆեյսբուք