Վրաստանը կզրկվի՞ հայաստանցիների մի մասից

Դեկտեմբերի 14-ի նիստում կառավարության կայացրած որոշումը, որով հավանություն է տրվել 2019 թվականի հունվարից կրճատել Տարեմուտի տոնական օրերի քանակը և հունվարի 3, 4, 5 ամսաթվերը դարձնել աշխատանքային, Հայաստանում հանրային կենցաղվարության և մտածողության հարցում անկասկած կարող է ունենալ շրջադարձային ազդեցություն, դրական իմաստով: Խնդրին անդրադարձել եմ Կարեն Կարապետյանի շրջադարձային որոշումը. 2019-ի նոր իրավիճակ հոդվածում: 

Կառավարության նախաձեռնությունը մեկ տնտեսական արդյունք կունենա, կամ հետևանք՝ գոնե Վրաստանի զբոսաշրջային ոլորտի համար:

Վերջին տարիներին Հայաստանի շատ քաղաքացիներ Ամանորյա տոներին մեկնում են Վրաստան, հնգօրյա, վեցօրյա փոքր արձակուրդ անցկացնելու, այնտեղ դիմավորելով Նոր Տարին: Տարեցտարի այդ քաղաքացիների թիվը էապես ավելանում է:

Մյուս կարևոր հանգամանքը, որ էապես մեծացնում է հայաստանցիների համար Վրաստանի հանդեպ հետաքրքրությունը՝ որպես տոնական օրերը անցկացնելու վայր, գների մատչելիությունն է: Վրաստանում տոն օրերը անցկացնելը անհամեմատ ավելի էժան է, քան Հայաստանի բազմակի անգամ անհրապույր հանգստավայրերում:

Այդպիսով, Վրաստանը տարեցտարի գրավում է տասնյակ հազար հայաստանցի զբոսաշրջիկների, որոնք Տարեմուտի օրերը անցկացնում են այնտեղ:

Երբ տոնական օրերը կրճատվեն, և փաստորեն ոչ աշխատանքային լինեն դեկտեմբերի 31-ը, հունվարի 1-ը և 2-ը, ապա դա կարող է բերել դեպի Վրաստան Հայաստանից զբոսաշրջային հոսքի նվազման: Հայաստանցի զբոսաշրջիկների մի ահագին մաս, եթե ոչ մեծ մասը, թերևս ձեռնպահ կմնա երկու օրվա համար 250 կմ ճանապարհ անցնելուց և կնախընտրի մնալ և տոները անցկացնել Հայաստանում:

Դա էլ իր հերթին կնշանակի փողը ծախսել Հայաստանում: Այդպիսով, կառավարության նախաձեռնությունը կամա թե ակամա Հայաստանում է պահելու մեծ թվով զբոսաշրջիկների, որոնք մեկնում են Վրաստան:

Ի՞նչ կանեն այդ մարդիկ՝ կմնան տա՞նը, թե՞ կնախընտրեն հայաստանյան հանգստավայրեր: Դժվար է ասել: Համենայն դեպս, հավանական է, որ մեծ մասը ձեռնպահ կմնա, ելնելով հայաստանյան հանգստավայրերի աստղաբաշխական գներից:

Արդյոք հայաստանյան զբոսաշրջային սեգմենտը կփորձի համարժեք արձագանքել իրավիճակին և իր կողմը գրավել այն հաճախորդներին, որոնք կարճ տոների պարագայում ձեռնպահ կմնան Վրաստան մեկնելուց: Դա պետք է ենթադրի թե ծառայությունների մատչելի գին, թե որակ՝ առաջին հերթին ժամանցա-զբոսանքային առումով:

Կկարողանա՞ն օրինակ Գյումրին, Դիլիջանը, Ծաղկաձորը տարիների ընթացքում հայաստանցիներին առաջարկել գին-որակ, կամ գին-հետաքրքրություն այնպիսի մատչելի հարաբերակցություն, որ Վրաստանից հավանական կտրվելիք ամանորյա հոսքը ուղղվի այդ քաղաքներ:

Ընդ որում, չի բացառվում, որ տոնական օրերի քանակը կրճատելու նախաձեռնությունը կառավարությունն իրականացնում է զբոսաշրջային ոլորտի զարգացման իր հռչակած քաղաքականության համատեքստում:

Ընդհանուր առմամբ, Վրաստանն իհարկե հայ զբոսաշրջիկների հոսքից թերևս չի ունենա տնտեսական մեծ կորուստ: Ի վերջո, արդեն մոտ 7 միլիոն այցելու, գրեթե 3 միլիոն կամ ավելի զբոսաշրջիկ ունեցող պետության համար տարեկան ընդամենը մի քանի օրվա շրջանակում մի քանի հազար կամ նույնիսկ տասնյակ հազար զբոսաշրջիկից «զրկվելը» անկասկած մեծ բան չէ: Փոխարենը դա կարող է շոշափելի խթանիչ ռեսուրս լինել հայաստանյան ուղղությունների համար: