Զարմանալի է, որ մուշուրբան դարձավ Գյումրու ազգային համարվող խորհրդանիշը

Գյումրիում յուրօրինակ ,,արձան,, են տեղադրել՝ մուշուրբայի արձանը... Վերջին տասնամյակներին մուշուրբան դարձել է պատվո առարկա, քաղաք եկած հյուրերին մուշուրբա են նվիրում, իսկ տոհմիկ շատ գյումրեցիների տներում մուշուրբան ընդամենը ջրի գավաթ էր, պղնձից պատրաստված, քանի որ պղնձի մեջ ջուրը երկար ժամանակ պահպանում է իր սառնությունը: Մեծ մորս տանն էլ կար մուշուրբա, որովհետև տոհմիկ գյումրեցիներ էին:
Զարմանալի է, որ մուշուրբան դարձավ Գյումրու ազգային համարվող խորհրդանիշն ու իբրև թե կենցաղի անբաժանելի մասը: Մինչդեռ այս ջրամանը արաբական ծագում ունի, հատկապես այն եղել է բեդուինների մաղախի մշտական առարկան, որովհետև անապատներով ճամփորդելիս՝ նրանք իրենց հետ մուշուրբա են վերցրել, կլկլանը հաստատել է ջրի առկայությունը ջրամանում...
Չեմ ուզում հիմա բանավեճ բացել և պնդել, որ սխալ որոշում է կայացվել, արևելյան ժողովուրդներին բնորոշ աքսեսուարը մատուցվել է որպես ազգային առարկա: Բայց եթե այն խորհրդանշում է կապը Արևելքի հետ և, ըստ էության, մշակութաբանական արժեք է ներկայացնում, ապա կարող է նաև պատմական համարվել՝ այսպես հաստատելով Մետաքսի ճանապարհի հետ առնչությունները...