Կնոջը պետք է ճիշտ ծեծել. էթիկայի մասին գրքերի հեղինակները կնոջը «դաստիարակելու» եղանակներ են սահմանում

Չի կարելի հարվածել կնոջ մարմնի զգայուն հատվածներին՝ դեմքին, կրծքին, որովայնին, գլխին և այլն, այլ մարմնի կոնկրետ հատվածների, ինչպես ձեռքերը և ոտքերը: Այս մասին գրում է Esquire.ru-ն:

Հարվածների համար պետք չէ օգտագործել չափազանց հաստ ձող: Այն պետք է լինի բարակ և թեթև ու չպետք է մաշկի վրա քերծվածքներ կամ վնասվածքներ թողնի:

Հարվածները չպիտի լինեն ուժեղ ու կոշտ, քանի որ դրանք արվում են կնոջ մոտ հոգեկան ցավ առաջացնելու համար, և ոչ թե ֆիզիկական:

Չի կարելի հարվածել կնոջ դեմքին:

Ամուսինը նախապես պետք է կնոջը նախազգուշացնի հարվածների քանակի մասին՝ մեկ հարված, երկու, երեք, չորս, տասը:

Եթե ամուսինն ասում է կնոջը. «Ուշադիր եղիր, երեխաները խաղում են վառարանի կողքին» կամ «Երեխաներին հեռու տար վարդակի մոտից», իսկ կինը պատասխանում է. « Ես զբաղված եմ», ապա կնոջը կարելի է հարվածել խոզանակով կամ դրա նման մի բանով:

Չի կարելի ծեծել կնոջը ջրով լի շշով, ափսեով կամ դանակով:

Ի համեմատ կենդանիների, երբ ֆիզիկական ցավ տաճառելով պետք է ստիպել, որ լսի քանի որ չի հասկանա, եթե ասենք նրան  «Ուղտ, առաջ շարժվիր»: Ուղտն ու ավանակը չեն հասկանում, թե դու ինչ ես ուզում նրանցից, մինչև նրանց չես հարվածում: Իսկ կինն առաջնահերթ տառապում է զգացմունքներից, այլ ոչ թե ցավից:

Եթե կինը նիհար է, ապա նրան հարկավոր է ծեծել ճիպոտով: Եթե փարթամ մարմին ունի, ապա՝ բռունցքներով: Իսկ թմբլիկ կնոջը՝ բաց ձեռքի ափով: Այսկերպ նա, ով ծեծում է, չի վնասի իրեն:

Ծեծը ամեն կնոջ համար չէ: Որոշ կանայք ընկալում են դա որպես նվաստացում, իսկ մյուսները գոհ են, որ ծեծվում են և հատկապես վերջին ծեծը կարող է գործել այն դեպքերում, երբ նրանք դուրս են գալիս իրենց ամուսինների դեմ:

Պիտի ծեծել այնպես, որ չկոտրվեն ոսկորներն ու արյունահոսություն չառաջացնա: Շատ կանայք ունեն միանման բնավորություն, և միայն այս տարբերակը կարող է ազդել նրանց վրա:

Ամուսինն իրավունք ունի ֆիզիկական պատիժ կիրառելու կնոջ նկատմամբ, եթե նա՝

- Հրաժարվում է անել այն ամենն, ինչի շնորհիվ գրավիչ կլիներ իր ամուսնու համար:

- Հրաժարվում է բավարարել սեռական ցանկությունները:

- Լքում է տունն առանց թույլտվության:

- Անտեսում է իր կրոնական պարտականությունները:

Պատժելու համար նախատեսված զենքը՝ ձողը, պետք է այնպես պահվի, որ կինն այն մշտապես տեսնի:

Կա կանանց 3 տեսակ, ում հետ հնարավոր չէ խոսել առանց ձողի ու ծեծի:

Առաջին տիպի մեջ մտնում են նրանք, ովքեր այսպես են դաստիարակավել. նրա ծնողներն ասել են՝ կեր, նա պատասխանել է՝ չեմ ուզում, և դրա համար նրան ծնողները ծեծել են: Նման կնոջ հետ կարելի է հարաբերություններ հասատել միայն ֆիզիկական պատժի միջոցով:

Երկրորդ տիպի մեջ այն կանայք են, ովքեր մերժում են իրենց ամուսիններին կամ նրա հանդեպ անտարբերություն են ցուցաբերում: Նրանց հետ ևս միայն բռունցքը կօգնի:

Երրորդ խմբում անբարո կանայք են, ովքեր չեն ենթարկվում իրենց ամուսիններին, քանի դեռ նրանք չեն ստիպել լսել իրենց՝ ուժի և ծեծի հարկադրանքով:

Այս կնոջը «դաստիարակելու» եղանակներ են սահմանում իսլամական էթիկայի մասին գրքերի հեղինակները` այն կանանց կարգի բերելու համար, ովքեր իրենց պահվածքով արժանացել են դրան: