Հրանուշ Հակոբյանի ֆենոմենը
Ես միշտ դեմ եմ եղել, երբ մարդկանց բաժանում են տեսակների, որովհետև այն իր մեջ պարունակում է սեգրեգացիայի վտանգներ` մարդկանց բաժանել խմբերի և պիտակավորել ու սորթավորել ըստ խմբերի:
Սակայն լինում են եզակի դեպքեր, երբ ստիպված ես լինում հրաժարվել սկզբունքներից և այդ եզակի դեպքերից է Հրանուշ Հակոբյանը:
Ինչ «տեսակի» մասին է խոսքը գնում: Փորձենք համակարգել ըստ հատկանիշների:
Ընդհանուր կոմերիտական անցյալ:
Սովետական Միությունը չհիշող սերունդը, բնականաար, չգիտի, թե ինչով էին տարբերվում կոմերիտական ֆունկցիոներներն այլ ճանապարհ անցած կոմունիստական ֆունկցիոներից, որոնց մի մասը բանակում էր ընդունվել կոմունիստական կուսակցություն, մի մասը արտադրական գործունեության ժամանակ և այլն:
Կոմերիտական ֆունկցիոներները հատուկ տեսակ էին` որոնք հիմնականում այդտեղ էին հայտնվում հովանավորչության շնորհիվ և որևէ իրական մասնագիտություն ունենալը պարտադիր չէր: Նրանք կյանքում մեկ «մասնագիտություն» պետք է ունենային` ղեկավարել: Այսինքն ղեկավարել որևէ մասնագիտական հմտություն չունենալով:
Մարդկային հարաբերություններում կոմերիտական ֆունկցիոներներն ամենաանընդունելիներն էին և նրանց հակապատկերներն էին ազատ մտածողները` գիտնականները, երաժիշտները, արվեստագետները և այլն: Կոմերիտական ֆունկցիոների հիմնական առաքելությունն էր ճնշել ազատ մտածողություն ունեցողներին և որպես հետևանք համապատասխան վերաբերմունքի էին արժանանում, ինչն նրանց ավելի էր խորթացնում ինտելեկտուալ և ստեղծագործ երիտասարդներից:
Այդ տեսակը պատրաստ էր իշխանությանը մատուցել ցանկացած ծառայություն իր սերնդակիցների ազատությունները սահմանափակելու, իսկ երբեմն պատժելու համար:
Հրանուշ Հակոբյանը հայկական կոմերիտական ֆունկցիոներների խորհրդանիշն է` ամենահաջողակ և անխորտակելի:
Նա ղեկավարել է և' Ալեքսանդր III-ի, Նիկոլայ I', և ՆԵՊ-ի և հետագա ժամանակաշրջաններում, այդ թվում Տեր-Պետրոսյանի, Քոչարյանի, Սերժ Սարգսյանի և դեռ նրանց էլ կվերապրի:
Սակայն պետք է հանգիստ թողնել Սփյուռքի նախարարությունը, դա ամենառազմավարական կառույցներից մեկը պետք է լինի: Այստեղ միայն «ղեկավարել» իմանլը քիչ է, պետք է ունենալ մասնագիտական և մարդկային համապատասխան որակներ: Սակայն այսօր Սփյուռքի նախարության հիմնական գործառույթներն են վերահսկել «բարերարներին» և զերծ փահել Սփյուռքը Հայաստանի ներքաղաքական կյանքից:
Արդյունքում ունենում ենք այն ամենաթողությունը, ինչին ականատեսն եղանք հիմա, երբ «Արի Տուն» ծրագրի Ստամբուլի թիմի համար վերածվեց «Գնա Այստեղից և այլևս չվերադառնաս» ծրագրի:
Ստեփան Դանիելյան. Ֆեյսբուք: