Վերջին օրերին տարածաշրջանային ԶԼՄ-ներում կրկին ակտիվ շրջանառվում է «հյուսիս-հարավ» երկաթուղային միջանցքի հարցը
Վերջին օրերին տարածաշրջանային ԶԼՄ-ներում կրկին ակտիվ շրջանառվում էր «հյուսիս-հարավ» երկաթուղային միջանցքի հարցը:
Պարսկալեզու, սակայն Ադրբեջանական ազդեցության տակ գտնվող որոշ լրատվականներ անընդհատ շրջանառում էին այն թեզը, որ այդ ճանապարհն անպայման պետք է անցնի ԱՀ տարածքով։
Եվ այսօր, ի պատասխան այդ լուրերի, իրանական պաշտոնական լրատվականներից մեկը «Ղազվին-Ռաշթ․ գիլանցիների երազանքը» վերտառությամբ մի հոդված է հրապարակել, որտեղ ամենայն մանրամասնությամբ ներկայացվում է Ղազվին-Ռաշթ երկաթուղագծի կառուցումը՝ իր ուղղություններով, կայարաններով, դժվարություններով, բարդություններով և իհարկե գնով։
Հոդվածում մասնավորապես նշվում է, որպեսզի Ղազվին-Ռաշթ ուղղությունը միջազգային նշանակություն ձեռք բերի, պետք է կառուցվի ընդհանուր 388 կմ երկարությամբ երկաթուղի՝ այսինքն Ռաշթից շարունակվի մինչև Ասթարա։ Այնինչ ընդամենը 156 կմ-ի կառուցման համար հարկարավոր է 2500 մլրդ թուման (անկեղծ ասած՝ չկարողացա այս թիվը դոլարի վերածել, նույնիկսկ չգիտեմ էլ կա՞ նման թիվ, թե՞ ոչ), դե պատկերացրեք, թե ամբողջ երկաթուղին կառուցելու համար ինչքան գումար է հարկավոր ու սա այն դեպքում, երբ ԻԻՀ հոգևոր առաջնորդը երկրի տնտեսությունը հայտարարել է «դիմադրող տնտեսություն» և հորդորել գործադիր իշխանությանը լինել ավելի խնայող։
Ես, իհարկե, կողմ եմ, որ Ղազվին-Ռաշթ երկաթուղին կառուցվի և գիլանցիների երազանքն իրականություն դառնա, բայց գրեթե վստահ եմ, որ եթե այս երկաթուղին երբևէ կառուցվի էլ, ապա Ադրբեջանական Հանրապետությանը չի միանա կամ կմիանա այն դեպքում, երբ Ադրբեջանը Իրանի համար լինի կամ դառնա այնպիսի երկիր, ինչպիսիք ներկայումս Աֆղանստանը, Սիրիան կամ Լիբանանն են։
Ահարոն Վարդանյան. Ֆեյսբուք: