Ռուսական զենքը, մենք և ադրբեջանցիները

Ադրբեջանի ՊՆ-ն քիչ առաջ հաղորդեց, որ ՌԴ-ն Ադրբեջան է մատակարարել 42 էշելոն զինտեխնիկա: 

Ադրբեջանական ԶԼՄ-ները հունիսի 24-ի առավոտվանից էին տեղեկություններ տարածում ՌԴ-ից նոր զինտեխնիկայի մատակարարման մասին, որը բավական մեծ իրարանցում առաջացրեց սոցցանցերի հայկական տիրույթում: Գրառումների մեծ մասի հեղինակներն ԻՐԱՎԱՑԻՈՐԵՆ քննադատում և մեղադրում են մեր ռազմավարական գործընկերոջը Հայաստանի թշնամուն զինելու մեջ: Լիովին համաձայն եմ և բացարձակ չեմ հավատում պաշտոնական Մոսկվայի այն տեսակետին, թե զենքի վաճառքն Ադրբեջանին ընդամենը բիզնես է: Զենքի վաճառքը երբևէ միայն բիզնես չի եղել և չի կարող լինել: Բայց այս հարցին չէ, որ կցանկանայի անդրադառնալ: Ինձ հետաքրքրում են հետևյալ հարցերը.

Ինչու՞ մեր ՊՆ-ն էլ չի հրապարակում Մոսկվայի կողմից ՀՀ-ին զենքի վաճառքի ապացույցները («Իսկանդեր»-ի ցուցադրությունը օրինակ չբերել, քանի որ դա ընդամենը եզակի օրինակ է, այն դեպքում, երբ Ադրբեջանը մշտապես ապացույցներ է ներկայացնում ՌԴ-ից, Իսրայելից և այլ երկրներից մեծ քանակությամբ զինտեխնիկայի Ադրբեջան ներկրման մասին...): Բոլորս էլ գիտենք, որ Բաքուն միտումնավոր է հրապարակում այդ նյութերը և լուսանկարները՝ փորձելով հոգեբանական ճշնում գործադրել ՀՀ-ի և Արցախի, ինչպես նաև միջնորդների վրա, և սեպ է փորձում խրել հայ-ռուսական հարաբերություններում՝ հայաստանյան հասարակությանն «ապացուցելով», որ Մոսկվան վստահելի գործընկեր չէ:

Իսկ հաջորդ հարցս հետևյալն է. Ինչու՞ մենք էլ զենք չենք գնում Իսրայելից և այլ երկրներից: Երկիրը նսեմացնող պատճառներ, թե՛ գումար չունենք, չասեք, քանի որ դա արդեն ամոթ է: Գումար չունեցող երկրի մայրաքաղաքում ավելի շատ «Gelenvagen» և այլ պրեմիում դասի մեքենաներ կան, քան շատ զարգացած երկրների մայրաքաղաքներում: Եթե պետբյուջեն գումար չունի, որ բանակի համար զենք գնի, ապա ստեղծեք հիմնադրամ և թող բոլոր գերհարուստները (նրանք չեն սիրում, որ իրենց օլիգարխներ են անվանում) ամեն ամիս համապատասխան գումար փոխանցեն այդ հիմադրամին՝ Հայկական Բանակի համար զենք և զինամթերք գնելու նպատակով և շատ ուժեղ հսկողություն սահմանել, որ այդ հիմնադրամի գումարները մինչև վերջին լուման ծառայեն իրենց նպատակին: Աղքատ երկրում չեն կարող դոլարային միլարդատերեր լինել, որոնք ահռելի գումարներ են դուրս բերում ՀՀ-ից և ներդրումներ կատարում օտար երկրներում: Այդ «գլամուրային» մասսան չի սիրում ուրիշների սխալների վրա սովորել:Երևի լավ չգիտեն մի հայտնի ազգի պատմությունը, որը երկու հազար տարի Հայրենիք չուներ, բայց շատ լավ էր իրեն զգում աշխարհի գրեթե բոլոր մասերում: Այդ ազգի ներկայացուցիչները շատ բարձր պաշտոններ էին զբաղեցնում տարբեր երկրներում, նրանց գործարարները միլարդներ էին աշխատում և չէին էլ մտածում սեփական Հայրենիքի վերակենդանացման մասին: Շատերն էին աչք դրել այդ ԱՆՏԵՐ և ԱՆՀԱՅՐԵՆԻՔ ազգի ներկայացուցիչների հարստության վրա: Նրանցից մեկը՝ Ադոլֆ Հիտլերը որոշեց բնաջնջել այդ ազգին և տիրանալ նրա հարստությանը: Մեկ վայրկյանում այդ ազգի ամենահարուստ ներկայացուցիչը դարձավ սոված ու անտուն առարկա, որին թալանելուց և օգտագործելուց հետո սպանում ու վառում էին՝ չարժանացնելով, որ նույնիսկ շիրիմ ունենա: Այդ աղետից հետո նոր այդ ազգի ներկայացուցիչները հասկացան, որ իրենց հարստությունը իրենցը չէ, այլ նրանն է, ում հողի վրա ինքն ապրում է որպես ազգային փոքրամասնություն, և այդ երկրի ղեկավարի ցանկության դեպքում իրենք այդ հարստությունից կզրկվեն վայրկայնների ընթացքում: Իսկ հարստությունը պահպանելու համար նրանց պետք էր Հայրենիք, որը նրանք վերականգնեցին և, չնայած փոքր չափերին, դարձրին աշխարհի հզոր երկրներից մեկը, որից հիմա նույն Ադրբեջանը զենք է գնում, և որը բազմիցս է հայտարարել, որ պատրաստ է նույն զինտեխնիկան նաև վաճառել Հայաստանին: 

ինչպես ասում էր հայաստանյան գործիչներից մեկը՝ «Սթափվեք...Սթափվեք...»: Այո՛, պետք է սթափվել, քանի դեռ ուշ չէ: Պետք է շատ լավ զինել հայկական բանակը, քանի որ դա մեր անվտանգության ՄԻԱԿ երաշխիքն է: Գերհարուստներն էլ պետք է հասկանան, որ ժողովրդի հաշվին կուտակած հարստությունից պետք է բաժին հանեն բանակին, որը պաշտպանելու է նաև իրենց հարստության անվտանգությունը, քանի որ Հայաստանի պարտության դեպքում այդ հարուստները կդառնան այլ պետության ղեկավարի «քսակը», որը շատ արագ կդատարկվի:

Այո՛, Ռուսաստանի վարքագիծը ռազմավարական գործընկերոջը բնորոշ չէ: Բայց միևնույն ժամանակ մենք էլ չպետք է անընդհատ բողոքենք և պահանջներ ներկայացնենք: Մենք էլ պետք է զենք գնենք այլ երկրներից և դա ներկայացնենք հասարակությանը: «Պարտիզանություն» անել պետք չէ, քանի որ 21-րդ դարում քարոզչական պատերազմը շատ մեծ նշանակություն ունի:

Շատ վատ է, երբ 21-րդ դարում մեր բանակը զինված է 20-րդ դարի 80-ական թթ-ի զենքով, երբ մեր թշնամին զինված է 21-րդ դարի սկզբի զինտեխնիկայով: Շատ ամոթ է, երբ դրա պատճառաբանությունը բումար չունենալն է: Բանակի վրա չեն խնայում:

Գագիկ Համբարյան. Ֆեյսբուք: