ՀՀԿ-ի վերին շերտերը Հայաստանի բնակչության հետ գրեթե կապ չունեցող օղակ են դարձել
ՀՀԿ-ն իր ստորին շերտերում ամբողջովին արտացոլում է ցեղագրական պատկերը Հայաստանում, իսկ վերին շերտերը, վերջին ապդեյթից հետո, Հայաստանի բնակչության հետ գրեթե կապ չունեցող օղակ են դարձել:
Չկա Հայաստանում Կարեն Կարապետյանի խավ, չկա շերտ, որտեղ Արփինե Հովհաննիսյանը կհամարվեր «սվոյ»: Դավիթ Հարությունյանը դեռ մանկուց է եղել «ուրիշ»: Վիգեն Սարգսյանն ու Դավիթ Տոնոյանը մենակ Բրյուսելում են իրենց զգում հանրության մասնիկ: Նույնիսկ Վովա Գասպարյանը ՀՀ բնակչության համար օտար մարմին է: Ալթունյան, Մարտիրոսյան, Մանուկյաններից էլ ընդհանրապես չխոսեմ, նրանք իրենց կրթությամբ և մշակույթով ոչ մի կապ չունեն միջին վիճակագրական ՀՀ «քաղաքացու» հետ: Վերոհիշյալներից ոչ մեկ բնակչության շարքերում Սեյրան Սարոյանի պես իրենց չեն կարող զգալ:
Նրանք բոլորն իհարկե ունեն ընկերներ, շրջապատ, սակայն, նույնիսկ միավորելով այդ շրջապատը, 10,000-ը չեն գերազանցի: Սա իր հերթին նշանակում է, որ իրենց ընտրախավի հետ շփվելիս նրանք երկու տարբերակ ունեն՝ կամ լինել կեղծ, կամ էլ անտեսեն (ասել է թե՝ գնեն): Սերժ Սարգսյանը ստեղծել է մի միջավայր, որտեղ դեմոկրատիայի և դիկտատուրայի համադրության արդյունքում Սեյրան Սարոյանի փոխարեն Կարեն Կարապետյանն է վարչապետ:
Մնացած բոլոր կուսակցությունները, ինչքան էլ չարչարվեն լավագույն դեպքում կդառնան նույն ՀՀԿ-ն՝ Տասովշիկներ, կիսագրագետ ազգասերներ, հայատառ գրող կիսագրագետ ակծիվիստներ, օպորտունիստներ և կոնֆորմիստներ: Բայց այսօրվա ՀՀԿ-ի վերին շերտը չեն ունենա, որովհետև Արփինե Հովհաննիսյանը քնած ժամանակ կոնվենցիաներ կարա ցիտի, իսկ Մանե Թանդիլյանը անակնկալի եկավ, երբ իմացավ, որ Հայաստանը Վրաստանի համար գազ է տարանցում (դեբատի ժամանակ): Սրանում է Սարգսյանի տարբերությունը Ծառուկյանից, Փաշինյանից և մնացածից:
Արթուր Դանիելյան. Ֆեյսբուք: