Բյուջեն լցնելու համար հիմա էլ սկսել են գնորդներին «բռնել»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է. «Պարզվում է հարկայինի տեսուչների կողմից «Առինջ Մոլ»-ում իրականացված ստուգումների հետևանքով գնորդների թիվը կտրուկ պակասել է, քանի որ մարդիկ վախենում են մտնել առևտրի և ժամանցի այս վայր: Եվ խնդիրն ամենևին էլ այն չէ, որ հարկայինի տեսուչները իրենց վատ են պահել, այլ այն, որ սկսել են տոնավաճառի գնորդներից պահանջել, որ գնված ապրանքի ՀԴՄ կտրոնները ցույց տան: Այս արշավն ավելորդ լարվածություն է առաջացրել գնորդների և տաղավարների աշխատակիցների շրջանում, որը փաստորեն իր բացասական ազդեցությունն է թողել ընդհանուր առևտրի ծավալների վրա:

Հանուն անկեղծության նշենք, որ միշտ չէ, որ գնում կատարելուց հետո մարդը ցանկություն է ունենում ՀԴՄ կտրոնը վերցնել: Շատ դեպքերում էլ ավելորդ աղբ չկուտակելու համար այն վերցնում ու նետում են խանութի հարևանությամբ գտնվող աղբամանի մեջ: Եվ այդ պարագայում մարդկանցից պահանջել, որ կտրոն ցույց տան, համաձայնեք, որ բավականին ծիծաղելի է:

Ի դեպ, որևէ օրենքով սահմանված չէ, որ գնորդը պարտավոր է իր կատարած գնման չեկը մինչև տուն հասնելը ապրանքի հետ պահել: Մյուս կողմից էլ գնորդին նման հարցաքննության ենթարկելը պարզապես տեռորի է նման: Դրան գումարած, պատկերացրեք այն մարդու դեմքի արտահայտությունը, ով ասենք ամիսը մեկ անգամ որոշել է իր հանգստյան օրը հաճելին օգտակարի հետ համատեղել և ընտանիքի հետ գնումներ անել, մեկ էլ հանկարծ նրա ճանապարհը կտրում է ՊԵԿ ինչ-որ պաշտոնյա և իրեն թույլ է տալիս երեխաների ու կնոջ ներկայությամբ ոչ ավել, ոչ պակաս հարցաքննության ենթարկել, թե՝ «որտեղից եք առևտուր կատարել, ինքան գումար եք վճարել, չեկն ուր է և այլն»:

Եվ համաձայնեք, որ ինչքան էլ քաղաքավարի ներկայանան այդ տեսուչները, ինչքան էլ սափրված ու կոկիկ տեսք ունենան և իրենց գրագետ պահեն, միևնույն է, բավականին տհաճ իրավիճակ է:

Մեզ դիմած գնորդներն ասում էին, որ սկզբում իրենց մոտ տպավորություն է եղել, թե ՊԵԿ աշխատակիցներն ինչ-որ մարդկանց են փնտրում և այդ փնտրտուքը քողարկել են հաճախորդներին հարց ու փորձ անելու շղարշով:

Հարց է ծագում, թե մեր ղեկավարները իրենց ուժն ու «հմայքը» ցուցադրելուց և որևէ հրաման տալուց առաջ ինչու մի պահ իրենց այդ գնորդի դերում չեն պատկերացնում: Եթե ասվածին գումարենք խորհրդային տարիներից մեզ ժառանգություն հասած պետական պաշտոնյաներից կիլոմետրով հեռու մնալու փափագն ու ներկայի միջին օղակի պաշտոնյաների մահակի լեզվով խոսելու կեցվածքը, պարզ կդառնա, թե ինչու են մարդիկ այդքան ծանր տանում «հարկայինի մարդ» հասկացությունն ու նրանց հետ նույնիսկ թեթևակի շփվելը:

Մնում է կոչ անել մեր իշխանավորներին, որ քանի դեռ պետական ծառայողներ–հասարակություն երկխոսությունը վախի մթնոլորտով է ուղեկցվում, ինչքան կարող են հեռու մնան մարդկանցից կամ մինիմալի հասցնեն իրենց գործողությունները, քանի որ տպավորություն է ստեղծվում, թե բյուջեն լցնելու համար հիմա էլ սկսել են գնորդներին «բռնել»»:

Մանրամասները՝ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում: