Բդեշխը մնում է բդեշխ, զոռբան էլ՝ զոռբա. կառավարողներին անհրաժեշտ է կռացած հասարակություն

Ընտրազանգված գրավելու նպատակով կուսակցությունները խոստանում են աշխատավարձերի, թոշակների բարձրացում։ Բայց ոչ ոքի չի մտահոգում այն փաստը, որ Հայաստանում թոշակի տարիքը սահմանել են 63-65-ը, իսկ մարդիկ հաճախ 50-ի էլ չեն «ձգում», որ Հայաստանում աշխատանքային հայտարարություները մինչև 35-40 տարեկանների համար են, որ այսօր շատերը Ռուսաստան են գնում նրա համար, որ այնտեղ հնարավորություն կա 55 տարեկանից թոշակի անցնելու՝ եթե մարդը պետական համակարգում չի աշխատում։

Իսկ Հայաստանում 90-ականների կեսերից օրենք ընդունեցին թոշակի տարիքը 63-65 դարձնելու մասին։ Ու հիմա այդ «տնտեսված» գումարների հաշվին հսկայական ապարատ են պահում ու անընդհատ նրանց աշխատավարձերը բարձրացնում, իսկ երբ հերթը հասնում է ժողովրդի համար սոցիալական բարեփոխումների՝«բյուջեում փող չկա»․․․

Ու մինչև հիմա չեն էլ մտածում էդ օրենքը վերանայելու մասին, արդյո՞ք տեղին է այդ օրենքը մի երկրում, որտեղ աշխատատեղերը կամ քիչ են, կամ՝ կլանիզացված ու կուսակցականացված են, իսկ մարդկանց առողջությունն էլ օր-օրի վատանում է։ Եթե հաշվի առնենք, որ իշխող կուսակցության թեթև ձեռքով էլ գործազուրկների նպաստները վերացան, ապա կարելի է ասել, որ ամեն ինչ արվում է՝ երկիրը դատարկելու համար, որպեսզի մնա այնքան մարդ, որքան անհրաժեշտ է բուրգին ու նրա ենթահպատակ մարզային բդեշխներին սպասարկելու համար:

Ինչքան ուզում է՝ էդ բդեշխներին ուղարկեն «կառավարման դասընթացների» (միջազգային մակարդակի սեմինարների), բդեշխը մնում է բդեշխ, զոռբան էլ՝ զոռբա, քանի դեռ երկիրը կառավարվում է քրեաօլիգարխիկ համակարգի միջոցով։ «Վերևներին» անհրաժեշտ է խեղճացած ու կռացած հասարակություն՝ բուրգից ու բդեշխներից կախված, ի՞նչ «ազատ ընտրության» մասին կարող է խոսք լինել։

Գայանե Հովսեփյան. Ֆեյսբուք