Հայրենիքի ու ազգի մասին՝ առանց պաթոսի

Հայերիս բնորոշ և շատ հաճախ քննադատվող թեզերից մեկը հրեաների հետ համեմատվելն է` նրանց ամեն կերպ վատաբանելով ու անվանարկելով: Արդարության առաջ չմեղանչելու համար պետք է նշեմ, որ ես այդ քննադատողներից և հեգնողներից մեկն եմ եղել:

Այսօր մարդկությունը հրաժեշտ տվեց Իսրայելի բոլոր ժամանակների ամենանվիրական ու գնահատված գործչին` Շիմոն Պերեսին, ով Թեոդոր Հերցելից հետո հանդիսանում էր Իսրայելի խորհրդանիշներից մեկը:

Պերեսի թաղման արարողությանը ներկա էին աշխարհի առաջատար երկրների ղեկավարներ` այդ թվում Բարաք Օբաման և Ֆրանսուա Օլանդը:

Փաստեմ, որ ողջ թաղման արարողությունը կազմակերպված էր բավականին բարձր մակարդակի, բայց շատ համեստ` առանց ավելորդ ձևականությունների ու ցուցամոլությունների:

Վարչապետ Բենիամին Նաթանյահուն Պերեսի հրաժեշտի տեքստը կարդում էր եբրայերեն, չնայած այն հանգամանքին, որ անգլերենին տիրապետում է կատարյալ: Այդ ժեստով Իսրայելի վարչապետը ստիպեց ներկաներին հերթական անգամ հարգել Իսրայել պետությանը:

Թաղման արարողության հաջորդ ուշագրավ փաստն այն էր, որ երբ Խաղաղության Նոբելյան մրցանակակրին հանձնեցին հողին, նրա շիրիմին տեղադրեցին մի հասարակ տախտակ, որի վրա ընդամենը գրված էր թե ով է հանգչում այդտեղ:

Հ.Գ. Հիրավի համաձայնեք, որ հայերիս համար մտածելու բաներ շատ կան:

Արմեն Հովասափյան. Ֆեյսբուք