Ոչ հայեցի, հային ոչ հարիր մտքեր ու խոհեր

Շատ է շահարկվում հայեցի, հային, հայ ընտանիքին, հայ կնոջը, հայ տղամարդուն, հային հարիր չէ խոսքերը: Չընդունելով նման մտածելակերպը, այնուամենայնիվ, որոշեցի ես էլ ասեմ:

Հայ կնոջը, իհարկե, հարիր է տոպրակներով, պայուսակներով, շոգ-կրակին, ցուրտ-սառնամանիքին, ողնաշարը ծռած, կքած ու տանջված վազվզի խանութից շուկա, շուկայից տուն: Միաժամանակ հասցնի գնա աշխատանքի, տունը մաքրի, լվացք անի, ճաշ եփի, խոհանոցն օկուպացնի ու քրտնամխած պահածոներ փակի, ամուսնուն, տնեցիներին կերակրի: Ու այնպես անի, որ միշտ հաճելի ու գեղեցիկ, հմայիչ տեսք ունենա:

Հայ տղամարդուն, բնականաբար, հարիր է այդ նույն ժամանակ ընկերների հետ ուտի-խմի, խաղատներ ու սրճարաններ գնա, «բեսեդկաներում» նարդի խաղա, զառ գլորի, քաղաքական բանավեճի մեջ մտնի ու երկրագնդի ողջ ապագան կանխորոշի:

Կերած-խմած տուն գա ու մի լավ մուննաթ գա կնոջ վրա՝ հայավարի, հային հարիր, որ հարևաններն էլ լսեն ու վերհիշեն, որ ինքն իսկական հայ տղամարդ է:Տուն գալով՝ անցնի «դիվանագիտական աշխատանքի» ու կոնստրուկտիվ բանակցություններ վարի հեռուստացույցի հետ:

Իսկ կինը՝ հայ կնոջը հարիր, այդ ընթացքում կարդուկի շորերի հերթական խմբաքանակն ու ամուսնու հանձնարարություններով պարբերաբար կվազվզի, կապահովի հեռուստացույցի հետ նրա «բանակցությունների» արդյունավետ գործընթացը:

Դե ինչ, ա′յ այսպիսի ոչ հայեցի, հային ոչ հարիր մտքեր ու խոհեր:

Ռոբերտ Մելքոնյան. ֆեյսբուք: