Դիրքերում հենց մթնում է, տղերքի հույսը մնում են լսողությունը, զգոնությունը ու շունը

Դիրքերում հենց մթնում է, տղերքի հույսը մնում են լսողությունը, զգոնությունը ու դիրքերում իր պատվավոր ծառայությունն անցկացնող շունը:

Եթե քամի էլ եղավ, ինչպես որ անցած գիշեր էր, էլ ավելի է բարդանում տղերքի գործը, որովհետև ամեն բան սկսում է շարժվել, սկսում է ձայն հանել:

Մեր տղերքը մինչև այսօր իրենց արիության ու կյանքի գնով են պահել մեր հայրենիքի իրենց վստահված հատվածը: Իրենց կյանքի գնով, այն կյանքի գնով, որը մեզ համար թանկ է, շատ թանկ:

Այս լուսավոր դարում մեր տղերքը մթության մեջ չեն կարողանում տեսնել: Քո եղբայրը, ընկերը, հարազատը, իմ եղբայրը, ընկերը, հարազատը չեն կարողանում մթության մեջ տեսնել:

Մենք մեր պարտքը պետք է համարենք հայոց բանակի դիրքապահ զինվորի համար անել ամեն հնարավորն ու անհնարը, որպեսզի հասնենք այն բանին, որը կոչվում է գիշերվա մեջ տեսնել: Թող պետությունը մտածի, թող միջոցներ հայթաթի, բայց մենք էլ պետք է անենք, ախր ամեն մի րոպե կարող է այլևս անդառնալի լինել մի օջախի համար:

Կարեն Հովհաննիսյան, Ֆեյսբուք: