Ի՞նչ դաջվածքներ են նախընտրում հայերը և արդյո՞ք հասկանում են դրանց նշանակությունը. պարզաբանում է մասնագետը (լուսանկարներ)

Դաջվածք (կտածում (հայերեն կուտ՝ սպի բառից), անգլ.՝ tattoo), մաշկի տակ ներկանյութերի ներարկմամբ պատկերների, նախշերի, խորհրդանշանների դրոշմում։ Դաջվածքը մարդու մարմնի մանիպուլացման եղանակներից մեկն է, որը ներառում է սպիների, կտրվածքների և պատկերազարդելու միջոցներ։ Դաջվածքի մշակույթը, ինչպես ցույց են տվել ազգագրական հետազոտությունները, հատուկ է աշխարհի համարյա թե բոլոր ժողովուրդներին:

Ի սկզբանե, մարդաբանները, փորձելով բացատրել դաջվածքի մշակույթի ծագման հիմքերը, առաջնային նշանակություն էին տալիս պատկերների դեկորատիվ էությանը։ Չնայած բազմադարյան քննադատությանը, այն չի վերացել, այլ ժամանակի ընթացքում ենթարկվել է լուրջ փոփոխությունների և հարմարեցվել է հասարակության բոլոր շերտերի նախասիրություններին։ Հայաստանում ևս դաջվածքները լայն տարածում ունեն:

Եթե նախկինում դաջվածք նախընտրողների քանակը քիչ էր և հիմնականում նախընտրողներն էլ արական սեռի ներկայացուցիչներ էին, ապա այժմ՝ դաջվածք նախընտրողների թիվը ոչ միայն զգալիորեն ավելացել է, այլև իգական սեռի ներկայացուցիչները ևս անմասն չեն մնում դաջվածքների հանդեպ ունեցած հետաքրքրությունից:

Պարզելու համար, թե ինչ է իրականում իրենից ներկայացնում դաջվածքը, և թե ինչ դաջվածնքներ են նախընտրում հայերը, Operativ.am-ի թղթակիցը զրուցել է «DeGar Tattoo Studio»-ի դաջվածքների մասնագետ Էդգար Սարգսյանի հետ:

Այն հարցին, թե երբ է սկսել նման աշխատանքով զբաղվել, և արդյոք ցանկացած նկարիչ կարող է զբաղվել դաջվածքով, Էդգարը պատասխանեց. «Իրականում, ես մասնագիտությամբ ինժեներ-տեխնոլոգ եմ, իսկ երկրորդ մասնագիտությամբ՝ նկարիչ, սակայն դեռ չեմ ավարտել: Դաջվածքներով սկսել եմ հետաքրքրվել 14 տարեկանից, երբ սկսեցի կարդալ դաջվածքների մասին պատմող մի գիրք: Սկսեց հետաքրքրել, ուստի առավել մանրամասն փորձեցի ծանոթանալ դաջվածքների ցանկացած դետալի: Իսկ ինչ վերաբերում է նրան, որ ցանկացած նկարիչ կարող է դաջվածք անել, ապա կարծում եմ, որ մաշկի վրա տարվող աշխատանքն ավելի բարդ է, քանի որ գործ ունենք մաշկի հետ: Պետք է աշխատել կոկիկ, հմտորեն, որպեսզի մաշկը չվնասվի, և ամենակարևորը՝ որակյալ և միջազգային ստանդարտներին համապատասխանող ներկերով: Այդպիսով, նաև դաջվածքը կարիք չի ունենա կորեկցիայի: Առհասարակ, կարևոր է նաև տվյալ մարդու առողջական վիճակը դաջվածք անելու համար, քանի որ դաջվածքը խորհուրդ չի տրվում անել «ֆսորիազ» հիվանդությամբ տառապողներին»:

Մասնագետի խոսքով՝ դաջվածք անելուց հետո մաշկի լավացման գործընթացը տևում է մոտ 15 օր, իսկ դաջվածքի վերջնական տեսքը ստացվում է մոտ 3 ամիս անց: Ժամանակավոր դաջվածքների մասին խոսելիս մասնագետը նշեց, որ դրանք դաջվածքների հետ կապ չունեն, քանի որ դրանք արվում են հինայով: Նա կրկին շեշտեց հինայի որակը ևս, քանի որ այն ևս պետք է համապատասխանի ստանդարտներին՝ լինի որակյալ, որպեսզի մաշկին վնաս չհասցվի: Ժամանակավոր դաջվածքն արվում է առանց ասեղի միջամտության՝ վրձնով:

Այն հարցին, թե որ տարիքային խմբի և սեռի մարդիկ են դաջվածք անում և հիմնականում ինչ պատկերներ, մասնագետը նշեց. «Առհասարակ, չափահաս պետք է լինեն, բայց իմ պրակտիկայում եղել է դեպք, երբ հայրն իր 13-ամյա որդու ծննդյան օրը նվեր է մատուցել՝ դաջվածքի տեսքով: Սակայն եղել են նաև տարիքով մարդիկ ևս, բայց հիմնականում երիտասարդներ են և մեծ մասն արական սեռի: Իգական սեռի ներկայացուցիչները շատ քիչ են դիմում: Պատկերները տարբեր են նախընտրում: Օրինակ, ռուս զինվորները նախընտրում են կարիճ դաջել, որը խորհրդանշում է այն, որ իրենք ծառայել են Կովկասյան լեռներում, իսկ հայերը՝ նախընտրում եմ խաչ կամ սրբապատկերներ, որոնք սովորաբար դաջվում են ձախ ձեռքի կամ ձախ կրծքավանդակի հատվածում: Լինում են նաև ռոմանտիկ նկարներ նախընտրողներ, որոնք դաջում են իրենց սիրելիի անունը»: 

Էդգարի խոսքով՝ դաջվածքներից յուրաքանչյուն իր նշանակությունն ունի, սակայն մարդկանց համար երբեմն առավել կարևոր է գեղագիտական հաճույքը, քչերին է հետաքրքրում, թե որ դաջվածքն ինչ նշանակություն ունի: