Կադրային քաղցի հետևանքները

Մի քանի օր է՝ ամբողջ հանրապետությունը սպասում է ՀՀԿ-ՀՅԴ բանակցությունների ավարտին և գուշակություններ անում, թե ՀՀԿ-ն ՀՅԴ-ին քանի նախարարի և մարզպետի պորտֆել է նվիրելու:

Սակայն,ինչպես նշում են ՀՅԴ-ի ներկայացուցիչները՝ քննարկումներն այդ հարցերի շուրջ շարունակվում են: Իմ կարծիքով խնդիրը նրանում է, որ ՀՅԴ չի կարող այպիսի թեկնածուների ներկայացնել,որ բավարարի հանրապետության նախագահին: Այստեղից հետևություն՝ ոչ միայն իշխանամետ այլև «ընդդիմադիր» դաշտում կա կադրային քաղց: ՀՀ քաղաքացիները արդեն քսան տարուց ավել է ունկնդրում են նույն դեմքերին, որոնք այս երկու տասնամյակի ընթացքում փոխել են մի քանի կուսակցություն՝ «սողալով և լողալով» ապահովելով իրենց ներկայությունը քաղաքական և բիզնես դաշտում:

Ժողովուրդն արդեն զզվել է իրենցից շատ գոհ քաղաքական գործիչների դեմքերը տեսնելուց: Մարդիկ հոգնել են ամեն օր տեսնել ֆեոդալի վարքագծով բարձրապաշտոնյաներին, որոնց շրջապատում են բավական մեծամիտ ծառաները՝ «պաժերը»: Հայաստանում կադրային քաղցի պատճառներից ամենակարևորը՝ տարրական նախանձն է: Բարձրապաշտոնյաները գերադասում են ճզմել խելացի և բանիմաց մարդկանց և թույլ չտալ նրանց մուտքը քաղաքական դաշտ:

Մուտք գործողներն էլ, մեծ մասամաբ կարիերիստ տգետներն են, անպայման պետք է անցնեն որևէ բարձրաստիճան պաշտոնյայի «թրի տակով» և ծառայեն այնքան՝ մինչև չարժանանան տիրոջ հավանությանը, որ պաշտոն ստանան: Այս ամենի հետևանքով էլ ամբողջ քաղաքական դաշտը մոնոպոլիզացվել է տերերի և նրանց քծնող ծառաների կողմից, որի հետևանքով պաշտոնյաները շատ դեպքերում իրենց «վաստակած» պաշտոնները փոխանցում են «ժառանգաբար»:

Ժառանգաբար են փոխանցվում նաև պաժ-ծառաները: Արդյունքը՝ մարտնչող տգիտության և քծնամոլության հաղթանակն է մեր հանրապետության քաղաքական դաշտում, որը բերում է լճացման: Հետևանքը՝ ըստ ԶԼՄ-ների, Շիրակի մարզպետի պաշտոնի շուրջ տեղի ունեցող խոսակցություններն են: ՀՅԴ-ի թեկնածուները, ըստ ԶԼՄ-ների, այնքան «հին» են և ոչ խարիզմատիկ, որ նույնիսկ Ս.Սարգսյանն է ընդդիմացել: Այլ թեկնածուներ ՀՅԴ-ն չունի: Ու այս խնդրի առաջ կանգնած է ոչ միայն ՀՅԴ-ն, այլև ՀՀ-ում գործող գրեթե բոլոր իշխանամետ և ընդդիմադիր կուսակցությունները:
Հ.Գ. Հայաստանի քաղաքական դաշտը կարիք ունի նոր մտածելակերպ ու հայացքներ, աշխատասեր ու բանիմաց քաղաքական գործիչների: Մեր իշխանությունները և քաղաքական կուսակցությունները շատ մեծ խնդրի առաջ են կանգնած: Հենց սա է պատճառը, որ ժողովուրդը գնում է ոչ թե քաղաքական կուսակցությունների, այլ քաղքացիական և հասարակական ակտիվիստների հետևից:

Գագիկ Համբարյան. Ֆեյսբուք