Մարտական հուշեր Դուշմանի մասին
Արմեն Սիմոնյանի մարտական հուշերը Դուշմանի մասին
Իսկական ցեղակրոն հայի տեսակ էր Վարդան Ստեփանյանը' իր մեջ կրելով բոլոր հատկանիշները իսկական զորավարի: Ես անչափ հպարտ եմ, որ կռվել եմ Վարդանի կողքին: Ես հիշում եմ Վարդանին մարտական առաջադրանք կատարելիս: Նա իրեն պահում էր այնպես, կարծես կռվի դաշտում չենք, այլ որևիցե ուրախ սպորտային մրցումների ենք պատրաստվում. միշտ առույգ, միշտ ուրախ շարժման մեջ էր. ակամայից իր այդ «ուրախ» տրամադրությունը փոխանցվում էր իր մարտական ընկերներին:
Ռազմագետի ունակությունները Վարդանը դրսևորել է բազմաթիվ մարտերում: Նա ի ծնե հայրենասեր էր և զինվորական: Երբ մեր ջոկատը գտնվում էր Հայաստանի Հանրապետության հյուսիսարևելյան սահմանամերձ շրջանում, 60 հոգիանոց օմոնական մի զորախումբ փորձում էր ներթափանցել մեր երկիրը: Այդ զորախումբը գերվեց և զինաթափվեց: Մեծ քանակությամբ զենք ու զինամթերք բռնագրավեցինք: Մեկ հետևակային զրահամեքենա և մեկ Տ-80 տեսակի տանկ ևս բռնագրավեցինք: Այդ ժամանակ օդ ու ջրի պես մեզ զենք ու զինամթերք էր հարկավոր:
Ես հիշում եմ, թե ինչպես Վարդանը ցեխի միջոցով փակեց խաղաղ ժողովրդի վրա շարժվող տանկի դիտանցքը և կանգնեցրեց տանկի ընթացքը: Հիշում եմ Վարդանին, երբ նստած տանկի փողին ավտոմատի փողը ուղղել էր օմոնականի կրծքին, իսկ օմոնականը իր ավտոմատի փողը ուղղել էր Վարդանի կրծքին: Այդ լարված և անկանխատեսելի պահին Վարդանը օմոնականին բացատրում էր, թե ինքը հանուն ինչի է պատրաստ մեռնել, իսկ օմոնականը ինչի՞ համար է վտանգում իր կյանքը… Վարդանը մեկ անգամ ևս դրսևորեց հմուտ ռազմագետի և հոգեբանի իր ունակությունները. օմոնականը զենքը վայր դրեց :
Մեկ այլ անգամ մեր ջոկատը մարտական առաջադրանք էր կատարում Գորիսի շրջանում: Այն ժամանակ մենք զենք ու զինամթերք մի կերպ էինք հայթայթում: Զինամթերքի մեծ մասը ինքներս էինք պատրաստում: Երբ Վարդանի հետ պատրաստում էինք ձեռքի նռնակ, նռնակի կաղապար չունեինք: Վարդանը վերցրեց ջուր խմելու համար նախատեսված ալյումինից բաժակները, որոնք իրար մեջ էին հագցվում, բաժակների մեջ լցրեց ամոնալ, տեղադրեց դրա մեջ «կապսուլը ֆիտիլով» և պատրաստեց ձեռքի նռնակ: Ես հարցրի Վարդանին, թե ինչով ենք ջուր խմելու: Նա պատասխանեց, որ մեզ համար նռնակը ջրից կարևոր է: Ես համաձայն էի Վարդանի հետ և հոգումս շատ ուրախ էի, որ կռվում ու պաշտպանում եմ հայրենիքս հենց նրա նման մարդու և հմուտ զինվորականի հետ...
Հայուհի Հայոց Աշխարհի.Ֆեյսբուք