ՊՆ համակարգում գտնվող որոշ գեներալներ ստի ու կեղծիքի միջոցով փակում են չունևորի զավակի ճանապարհը
Ինձ մտահոգում է այն հանգամանքը, որ այսօր ունենք 10 000 հայ երիտասարդ, որոնք խուսափելով բանակային ծառայությունից՝ հայտնվել են արտերկրում: Նրանց մի մասը հեռացել է ընտանիքի հետ՝ այստեղ սոցիալական կայուն հենարաններ չգտնելով: Մի մասն էլ, տեսնելով սոցիալական անարդարությունը բանակային ծառայության համակարգում, խույս է տվել բանակից: Չեմ արդարացնում, բայց երբ քո տղան ծառայում է, իսկ մի չինովնիկի, պատգամավորի, նախարարի լակոտ սեփական տան պատերի ներսում կամ ակումբներում անցկացնում ծառայությունը, երբ որոշ գեներալների հարազատներ ու բարեկամներ տեղավորվում են մայրաքաղաքային գնդերում՝ պարողի ու երգողի անվան տակ, երբ ՊՆ համակարգում գտնվող որոշ գեներալներ ստի ու կեղծիքի միջոցով փակում են չունևորի զավակի ճանապարհը՝ հետո հոխորտում ու անցնում զրպարտությունների, երբ արդարության համար ստեղծված վիճակահանությունից հետո դարձյալ չունևորների զավակներն են հայտնվում սահմաններին, իսկ ուժեղների զավակներն իրենց տներում՝ խույս տվողների հոգեբանությունը դառնում է հասկանալի:
Բանակը մեր զավակն է, մեր կենսագրությունն է, մեր մեծ ընտանիքն է, ուստի ամեն ինչ անենք, որպեսզի այլանդակությունը դուրս մղվի այդ ընտանիքից...
Դրա համար կամք և համառություն է պետք...
Ի դեպ, օրերս խորհրդարանում ընթանում էր քննարկում՝ ծառայությունից խուսափողների առթիվ: Նայում էի դահլիճին ու չէի կարողանում զայրույթս զսպել: Դահլիճում նստած պատգամավորների մի մասն ինքը չի ծառայել բանակում, մի մասի զավակներն էլ գտնվում են արտոնյալ վիճակում...
Լևոն Մութաֆյան.ֆեյսբուք