Շաբաթօրյա կինոդիտում. «В диких условиях»

Այս ֆիլմը վերջին տարիներին նկարահանված լավագույն ֆիլմերից է, որը ներկայացնում է գեղեցիկ միջավայր ու տեսարաններ: Այն ստիպում է մտորել այս աշխարհում սեփական գոյության մասին` միաժամանակ բացահայտելով այդ նույն աշխարհի ողջ գեղեցկությունը:

«Սուպերթափառաշրջիկ» Քրիսը կամ Ալեքսանդրը քոլեջը նոր ավարտած երիտասարդ է: Այնպես է ստացվել, որ նա շատ վատ հարաբերություններ ունի ծնողների հետ և միակ մարդը, ով նրան հասկանում է, դա նրա քույրն է, իսկ իր պատկերացրած իդեալական աշխարհը Քրիսը գտել է Տոլստոյի և Լոնդոնի գրքերում: Կյանքի հանգամանքները նրա մոտ առաջացնում են բողոք ժամանակակից հասարակության, այդ թվում նաև սեփական ծնողների դեմ, ինչն էլ ստիպում է նրան կատարել կյանքի ամենակարևոր քայլը. նա հեռանում է քաղաքակրթությունից և սկսում ճամփորդել: Առանց գումարի և փաստաթղթերի:

«Սիրուն, փողերին, հավատին, փառքին ու արդարությանը ես գերադասում եմ ճշմարտությունը»:

Այդ ճամփորդությունը Քրիսի համար առաջին հերթին մարտահրավեր էր հենց ինքն իրեն: Այդ փորձը նրան տվեց նոր ընկերներ, նոր գիտելիքներ, իմաստնություն: Բայց, ամեն դեպքում, այդ քայլի դրդապատճառը վիրավորվածությունն էր: Վիրավորվածությունը ծնողներից, ովքեր խաբում էին նրան, փառասեր էին և հոգում էին միայն իրենց հարմարավետության մասին` մոռանալով, թե ինչ է երկկողմանի շփումը, քանի որ մտածում էին միայն իրենց մասին: Այդ ամենը Քրիսի մոտ բողոք առաջացրեց, ինչը միանգամայն հասկանալի է: Եվ նա, հրաժարվելով ամեն ինչից, ճանապարհ ընկավ: Ճանապարհ, որը նրան սովորեցրեց կյանքի իրական արժեքները. այն, ինչ նրան չէին սովորեցրել ծնողները: Նա գտավ ներքին հանգստություն և հավասարակշռություն, ինչպես նաև սովորեց կյանքի ամենակարևոր դասը. «Երջանկությունը գոյություն ունի միայն այն ժամանակ, երբ կա մեկը, ում հետ կարող ես այն կիսել»:

Չնայած նրան, որ ֆիլմը հիմնված է իրական պատմության վրա, ցանկալի կլիներ, որ այն ունենար այլ վերջաբան, որ Քրիսը կյանք վերադառնար «նորացված»` հասկանալով, որ մարդ չի կարող ապրել առանց սիրո: Սակայն, այս դեպքում, միայնության մեջ մահն ավելի խոսուն էր:

Սա Շոն Պեն-ռեժիսորի լավագույն ֆիլմերից մեկն է, ամենագեղեցիկը: Վայրի բնությունում նկարահանված տեսարաններն ապշեցնում են իրենց գեղեցկությամբ: Այդ մթնոլորտի ընկալմանն ամբողջություն է հաղորդում չքնաղ երաժշտությունը: Մոնտաժն ու օպերատորական աշխատանքն արժանի են հոտնկայս ծափահարությունների: Ֆիլմն այնպես է գերում ու զարմացնում, որ դժվար է դառնում դրան անդրադառնալ` զերծ մնալով էմոցիաներից:

Շատ տխուր պատմություն է, որը ստիպում է մտորել: Ֆիլմը նախատեսված է խորիմաստ մարդկանց համար, ովքեր մտորում են մարդու հոգևոր որակների մասին: Իսկ նրանք, ում խորթ են նման զգացմունքները, այս ֆիլմի միջոցով կարող են իրենց համար նոր դռներ բացել:

Վահագն Արմենյան. ֆեյսբուք: