Խորհրդային հին ու բարի հիշողությունները բա հո չպիտի՞ մնային զուտ հիշողություններ

Թվում է, թե հետխորհրդային 24-25 տարիների ընթացքում շատ բան է փոխվել մարդկային հարաբերություններում, կառավարման մեջ, ազատականության և ժողովրդավարության բնագավառում , կյանքում, կենցաղում և շատ այլ բնագավառ-ոլորտ-համակարգերում: Իհարկե փոխվել է, ինչ՞ խոսք: Կան դրական փոփոխություններ, կան և բացասականները, բայց ցավալիորեն կա նաև մի այլ բան:

Դա շատ իրողությունների՝ հիմնականում բացասական երևույթների անփոփոխ մնալու գործոնն է , իսկ որոշ դեպքերում էլ ուղղակի նույն երևույթի գոյությունը արդեն ավելի մեծ ու միայն ձևերով տարբեր, բայց բնույթով ավելի ցինիկ ու ավելի սանձարձակ տեսք ստացած: Խոսքը հիմնականում վերաբերվում է կառավարման և իշխանավարման ժողովրդավարություն և թափանցիկություն, խոսքի և տնտեսական գործունեության ազատություն կոչված շղարշի տակ իրականացվող գործունեությունն է, որ իր մեջ հավատարմորեն կրում է խորհրդային դարաշրջանին յուրահատուկ կնիքը՝ այս դեպքում ավելի լայն ու անվերահսկելի դարձած:

Կա՞ր հովանավորչություն, կոռուպցիա, կա նաև այսօր՝ ավելի կատարյալ մեխանիզմներով ու ձևերով:
Կա՞ր միակուսակցական համակարգ, այդ միակուսակցական համակարգը իշխանության իրականացման մեջ անթերի գործեց թե ՀՀՇ իշխանության տարիներին, թե ՀՀԿ-ի իշխանության այժմյան ժամանակներում՝ որոշ փոքր վերապահումներով: Դէ հասկանալի է, ժամանակները այլ են, պետք է ընդիմություն էլ «ունենալ», պետք դաշտում լինեն այլ կուսակցություններ էլ, կա արտաքին աշխարհ, կան միջազգային պայմանագրերին միանալու պահանջը և այլն, բայց որպես կանոն, հիմնականում պահպանվել է միահեծան իշխանության գործոնը, իշխանական այս կամ այն կուսակցության հեգեմոն դերը՝ չնայած որոշ ժամանակ այն ձևականորեն բաժանված է եղել երկու, երեք, երբեմն էլ չորս կուսակցությունների մեջ՝ կոալիցիա կոչված բավականին մոդեռն կառուցվածքի ներքո:

Ի՞նչ խոսք, խորհրդային հին ու բարի հիշողությունները բա հո չպիտի՞ մնային զուտ հիշողություններ, մյուս կողմից էլ կա երիտասարդ սերունդ, որը չունի այդ հիշողությունը, բա գործնականորեն չպե՞տք է նրանց ցույց տալ, թե ինչպիսի հոռի բարքեր են տիրել այդ ժամանակներում:

Սանասար Կարապետյան.ֆեյսբուք