Գինու և կոնյակի արտահանման ծավալների նվազման պատճառներն ու հետևանքները

Հեռուստատեսությամբ ու այլ ԶԼՄ-ներով հաճախ կարելի է լսել հայկական գինու վերաբերյալ գերադրական դրվատանքներ: Ժամանակին, երբ Հայաստանը դեռևս կայուն տնտեսություն ունեցող երկիր էր, հայկական գինին հպարտություն լինելուց բացի նաև տնտեսությունը սնուցող հիմնասյուներից էր ու մեծ եկամուտներ էր բերում մեր պետությանը, ապահովելով բյուջեն միլիարդավոր դրամներով: Սա անցյալում, իսկ հիմա՝ ներկայի մասին ահազանգում են պատասխանատուները, ըստ որոնց` անցյալ տարի սկսած նոյեմբերի 20-25-ից, գինու և կոնյակի արտահանումները ՀՀ-ից պրակտիկորեն դադարեցված են: Եթե չկա արտահանում, նշանակում է կրճատվում է նաև արտադրությունը, նշանակում է նաև, որ ֆինանս չի գալիս հայ արտադրողին: Հետևաբար, նաև չեն իրականացվում հարկային ու վարկային պարտավորությունները, հարկային պարտավորություններից գոյացած գումարները չեն ուղղորդվում պետական սոցիալական ոլորտի քաղաքականությունը պատշաճ իրականացնելու համար և այսպես շարունակ:

Եվ ինչը որ ամենադաժանն է, վարկային պարտավորությունների վերանայում տեղի չի ունենում ու արդյունքում արտադրողն ակամա հայտնվում է ֆինանսատնտեսական ու արտադրական ֆորսմաժորային իրավիճակում, քանի որ միայն վարկերի մասով, կարելի է ասել, որ բանկերը հրեական վաշխառուների սառնասրտությամբ ու անողոքությամբ իրենց տոկոսների տերն են: Իհարկե, ենթադրելի էր, որ ստեղծված պայմաններում կառավարությունը որոշակի քայլեր ձեռնարկեր գոնե վարկային վերաձևակերպումների մասով, սակայն առայժմ դեռ սայլը տեղից չի շարժվել: Արտադրողները որոշակի ակնկալիքներ ունեն այս մասով, ինչպես օրինակ` վարկը չդասակարգվի հաջորդ ամսվա 1-ից և ժամկետանց չհամարվի հաջորդ օրը:

Գոնե ժամկետանց համարվի 5-րդ օրվանից հետո և դասակարգվի 2-րդ ամսից հետո կամ նոր շուկաների որոնում ու նվաճում: Սակայն թե ինչ արդյունքներ կլինեն կամ ակնկալիքների որ մասը իրականություն կդառնա, դեռ մնում է հույսի ժանրում:

Գևորգ Գրիգորյան