Վազգեն Սարգսյան, Մոնթե, Աշոտ Ղուլյան. Տիգրանավանի դպրոցի դասարանները կրում են հերոսների անունները

Օperativ.am-ի թղթակիցը գտնվելով Արցախի Քաշաթաղի շրջանում այցելել է Տիգրանավանի Պետրոս Ղևոնդյանի անունը կրող միջնակարգ դպրոց: Մեր թղթակիցը զրուցել է դպրոցի պատմության ուսուցիչ Հարություն Հովսեփյանի և մաթեմատիկայի ուսուցչուհի՝ Անահիտ Գասպարյանի հետ և պարզել, թե ինչ ձեռքբերումներ և խնդիրներ ունի դպրոցը: Հարություն Հովսեփյանը, ով արդեն 5 տարի է դասավանդում է Տիգրանավանի դպրոցում, խոսեց երեխաների ընդունակությունների մասին և նշեց, որ կան երեխաներ, ովքեր շատ խելացի են, սակայն այն երեխաները, ովքեր ծնվել են 1993-1995թթ. իրենց ընդունակություններով մի փոքր զիջում են:

Դպրոցի ուսուցիչը կարևորում է շրջանում կազմակերպած միջոցառումների դերը, որոնցից է նաև ԵՊՀ Ռազամավարական հետազոտությունների կողմից նախաձեռնած «լավագույն աշակերտ» մրցույթը: Վերջինս կազմակերպող միջոցառուների հետ կապված արտահայտեց հետևյալ կարծիքը. «Նման այցերը երեխաների մակարդակը բարձրացնում են և խթան հանդիսանում որպեսզի երեխաները լավ սովորեն։ Ճիշտ է, այս տարի մենք չունենք ավարտական դասարանի աշակերտ՝ 12-րդ  և 9-րդ դասարաններում, բայց դպրոցն ունենալով 32 աշակերտ, գրագետ ուսուցիչներ,  կարողանում է գրագետ սերունդներ դաստիարակել և կրթել:Դպրոցի յուրաքանչյուր ուսուցիչ աշխատում է իր մասնագիտությամբ»,-նշեց Հարություն Հովսեփյանը:

Օperativ.am-ի թղթակցի հետ զրույցի ժամանակ մաթեմատիկայի ուսուցչուհի Ա.Գասպարյանը  կարևորեց նաև այն հանգամանքը, որ դպրոցի շրջանավարտները սովորելով Արցախի և Երևանի բուհերում, ուսումն ավարտելուց հետո վերադառնում են իրենց բնակավայր:
«Հենց մեր աշխատողները մեր ավարտած աշակերտներն են, ովքեր ուսումն ավարտելուց հետո վերադառնում են։ Նրանք ընտրում են այն բնագավառը, որտեղ հետագայում կարողանան իրենց ներդրումն ունենան շրջանի զարգացման գործում։ Ունենք ռազմագիտության նոր ուսուցչուհի, ով դպրոցն ավարտելուց և ուսումը շարունակելուց հետո վերադարձել է Տիգրանավան։ Ունենք նաև ֆիզիկայի երիտասարդ ուսուցչուհի։ Աշակերտներից շատերն իրենց ուսումը շարունակում են բժշկական ուսումնարանում»,- նշեց Ա.Գասպարյանը:

Խոսելով դպրոցի խնդիրների մասին Ա. Գասպարյանը նշեց, որ դպրոցի շենքը վթարային է. «Դպրոցի մասնաշենքներից մեկը փլվում է, և այժմ դպրոցի գրադարանը և ուսուցչանոցը մի սենյակ է։ Դպրոցը շատ ներքին խնդիրներ ունի, բայց նշենք նաև, որ դասարաններն ապահովված են ամեն ինչով, ինչպես նաև դպրոցում լուծվել է ջրի հարցը։ Իսկ  դպրոցի ընդհանուր վիճակը լավ է: Ունենք էլեկտրոնային մատյաններ, մեր և Քաշաթաղի շրջանի ևս 10 դպրոցում: Կարևոր է, որ ուսուցիչներն աշխատում են պարտաճանաչ, իսկ մենք  հնարավորության սահմաններում ամեն ինչ անում ենք։ Ես ապրելով Իշխանաձորում, ամեն օր 2,5 կմ ոտքով ճանապարհ եմ անցնում, դպրոցում դասավանդելու համար»:

Խոսելով երիտասարադների զբաղվածության մասին մաթեմատիկայի ուսուցչուհի Անահիտ Գասպարյանը նշեց, որ գյուղում կարևոր է, որ երիտասարդները մնան գյուղում: Նրա խոսքով՝ աղջիկները հիմնականում գյուղում են ամուսնանում: Երիտասարդների համար դպրոցում կա երգի, ասմունքի, ձեռագործության, շյուղագործության խմբակներ: «Դպրոցում դասավանդում ենք բոլոր առարկաները և ամեն ինչ անում,  որպեսզի երեխաների մոտ բարձրանա արիության ոգին։ Կա կապ զորամասերի հետ: Մենք  երեխաներին միշտ տանում ենք զորամասեր: Ճիշտ է, դպրոցը շատ դասարաններ չունի, բայց յուրաքանչյուր դասարան մի հերոսի անունով է: Ունենք դասասենյակներ, որոնք կրում են Վազգեն Սարգսյանի, գեներալ Իվանյանի, Մոնթեի, Աշոտ Ղուլյանի անունները։ Բոլոր դասարանները կահավորված և ձևավորած են։ Այստեղ ամեն ինչ մենք ենք անում, դպրոցին ոչ մի պետական օգնություն չի տրամադրվում»,-ասաց Անահիտ Գասպարյանը: 

Հայրենիքի սահմանները սկսվում է խրամատից, սկսվում է մեր զինվորից և մեր երկրի սահմանամերձ գյուղերի բնակիչներից, ովքեր ապրում են, աշխատում  և իրենց անձնանվեր աշխատանքով դաստիարակում են մեր սերունդներին, որպեսզի նրանք լինեն հայեցի, ուժեղ և աշխատասեր։

Նունե Խաչատրյան